Του Θανάτου…(για τον Ανέστη… που έφυγε νωρίς)

Δημιουργός: FRACTALS, ΕΥΤΥΧΙΑ

Μια προσευχή στους θεούς …για τον Aνέστη σύντροφοι... που μας άφησε πολύ νωρίς δυο μέρες πριν από όλους σας ζητώ.Τότε ...13-10-2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μου έπιασες το χέρι, το βλέμμα σκοτεινό είχες…
ήξερες μα μου δίνες ελπίδες _ πως;
Το σκέφτομαι, δεν ξέρω.
Έξω στον θάλαμο, ιδέες τρέλας σκάνε μαζί με το
δάκρυ μου στο μωσαϊκό.
Τι περιμένω , εδώ να , τι;
Το θάνατο σου;
Ούτε μια ελπίδα , ούτε μια, και
έλεγες…για μένα ο Θεός πια ,γνωρίζει Αυτός,
τον πόνο θα μου πάρει… μη λυπάσαι.
Δεν κατάλαβα που έβρισκες το κουράγιο να
απλώνεις το χέρι, να χαιρετάς σαν πάντα
συγγενείς και φίλους ¨το στερνό αντίο ¨.
Ξέρω! Πως το ΄ξερες… τώρα ξέρω.
Ανέστη…23 Μαγιών αγόρι…τέσσερα
χρόνια βολόδερνες από θάλαμο σε θάλαμο
…Όφεμπαχ – Αθήνα – Σαλονίκη … (γιατί ;;;)
τον ερωτά σου βίωνες πλατωνικά στα μάτια
νοσοκόμων ( μόνο στη σκέψη , γκρεμίζομαι),
μας το έλεγες.
Σταυρό στο λαιμό καλέ μου έχω ... δικό σου ,
θυμάσαι; Καλοκαιρινό δείλη ήταν όταν μου
το ΄δινες , ένα χρόνο πριν … Σαράντα μέρες
θα το φορώ και ύστερα , ίσως ποτέ .
Να σε χαιρετίσω … τόλμησα …έξω
από την πόρτα τη λευκή κοκάλωσε το χέρι…Θεέ μου…
κάτω από τη μάσκα πονάω έλεγες και ήσουν μόνος
να μη σε ακούσουμε, τόσο περήφανος.
Θα κάνω την καρδιά μου πέτρα, το πιο φρικτό χαμόγελο
μου ντύθηκα και σου όρμηξα … θα τα πούμε αύριο Ανέστη μου ,
12 το βράδυ σου πα το αντίο…στις 5 με αποχαιρέτησες εσύ…
Στο σπίτι με τα μάτια στυλωμένα στο κενό , το ακουστικό
κολλημένο στο αφτί δεν άκουγα, μόνο εικόνα δική σου έκτιζα
ντυμένο στα λευκά …
Ανέστη μου , θεός δεν ξέρω αν υπάρχει , εσύ καλύτερα το ξέρεις τώρα .
Μα όταν σου ΄ριχνα το χώμα τρεις φορές ,τρεις σκέφτηκα
παράδεισος σου αξίζει…

Ανάμεσα στα αναφιλητά μου χτες το βράδυ
_για να πιαστώ από κάπου ,και πριν μαλώσω του θεού, τι
είναι ο άνθρωπος _
ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΕΣ απ΄ το φθαρτό σου είπα.
ΑΝΤΊΟ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-10-2009