Παγκάκι Δημιουργός: eisai_enas_ap_mas, ~♥~ στις φίλες μου που τώρα πια δεν είναι εδώ...και σ όλα τα "παγκάκια" που έχουμε καθίσει... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [I]"Το παγκάκι,αυτές οι δύο τάβλες από ξύλο και λίγο σίδερο στην άκρη, αυτό το άψυχο αντικείμενο αποκτά ζωή κάθε φορά που το επισκέπτεται κάποιος άνθρωπος.Ακούει τις ιστορίες του, μαθαίνει πολλά για τη ζωή του, μερικά από τα οποία θα μείνουν κυριολεκτικά χαραγμένα πάνω στις σανίδες αυτές. Γίνεται μέλος στις καθημερινές του στιγμές και αναπτύσσεται μια σχέση μεταξύ τους πολύ ιδιαίτερη,πολύ περίεργη.Παρόλ' αυτά, λίγοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι, από παιδιά και μέχρι να γεράσουν, είχαν, έχουν περάσει ή θα περάσουν πολλές όμορφες στιγμές της ζωής τους πάνω σ' ένα παγκάκι.."[/I]
Πέρασαν 2 χρόνια λοιπόν....θυμάμαι...τότε είμασταν ευτυχισμένοι...όλοι..τέτοια εποχή...τέτοια μέρα...
Για την Άννα καραδοκουσε μια αγάπη-θάνατος..έστεκε πάνω απ το κεφάλι της και τραγουδούσε σιωπηλά...Εσυ ήσουν στο μεταβατικό στάδιο...Εγώ χορεύοντας με τον έρωτα παρέα...και η Μαριλένα με το παιδικό της όνειρο να ολοκληρώνεται...
Ύστερα απο 2 χρόνια....διάσπαρτες και οι 4...
Συναντώ την Άννα...που η πληγή πια έχει κλείσει...
Πάω στην στάση του λεωφορείου...
Περνάει μπροστά...η Άννα το είδε...αλλά δεν έδωσε σημασία...
είναι μέσα εκείνος...μαζί της...
ενώ πριν δύο χρόνια ήταν μαζί σου,Άννα μου...
Τώρα συνειδητοποιώ πόσο εύκολα ξεχνάμε...
πέρασε απο μπροστά σου γλυκιά μου...
και εσύ ούτε καν τον πρόσεξες...
Πόσο γλυκά πονάνε οι θύμησες...
Πόσο σκληρά όμως πονάνε τον παρατηρητη τους...εμένα δηλαδή...
Και τώρα η βροχή σταματάει...κανείς δεν έρχεται...κανείς δεν φεύγει...
Όλα μένουν σε αδράνεια...
άραγε...τα παγκάκια όπου έχουμε καθίσει πριν δυο χρόνια όλοι μαζί...
λες και αυτά να ξέχασανε;
Όνειρα πολλά...
έρωτες τυφλούς...
με ουσίες να τρεμοπαίζουν
πάνω στις δύο τάβλες.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-10-2009 | |