Ζητιάνος Θνήσκων

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στη μέση στάθηκε του δρόμου
για λίγο κοίταξε τριγύρου
Σφιχτά κρατώντας μες στο χέρι
ένα πινέλο μοναξιάς.
Είχε το νάρκωμα του φλόμου
την ευωδιά του άγιου μύρου
Φρέσκο το χρώμα για μαχαίρι,
να γράφει μ’αίμα της καρδιάς.

Σκυφτός ξεσπλάχνιαζε αιθέρες
όρθιος πετάγοταν μετά
πεντ’εξί οργιές πάν’απ’τον κόσμο
μέσα του ήταν δυό ή τρείς...
Άγρια έσφαζε τις μέρες,
έκλαιγε μ’αναφιλητά...
Κι άφηνε ίχνη από δυόσμο
να τον εβρούνε, μήγαρις.

Κι άκουσε βήματα μια νύχτα
συθέμελα να τον ριγούν,
Το μωβ φεγγάρι που τον σειούσε
τον φώτισε ώστε να εδεί
«Αν έχεις όπλα» είπε «ρίχτα!
είναι ψυχές που δεν λυγούν»
Ο εαυτός του τον κοιτούσε
απ’όταν ήτανε παιδί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-10-2009