Νεκρή νύφη

Δημιουργός: Άρης Αστεριάδης, Άρης

Β.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νεκρή νύφη
(2)
Η ποίηση θρηνεί στο κουφάρι της ποίησης
Εγώ στοχαστής που πενθώ την Αγάπη
Τα δάχτυλά σου κρύβουνε μια αίσθηση Απάτης
Δύσκολο να μιμηθεί η φιγούρα την έννοια της κίνησης.

Σκυφτό σου μιλάει το μελάνι Αγάπη μου,
Κανείς να καταλάβει δεν μπορεί, το μεγαλείο της θλίψης
Ορθώσου! Πολέμα γενναία όλες τις τύψεις,
Κι η ποίηση, ποτό και αρετή η καρδιά σου.

Αφού έτσι το θέλησε αυτή που αγαπώ
Να φύγει έτσι ξαφνικά από κοντά μου,
Λούζομαι ευθύς στο πένθος μου για ν’ αφιερωθώ
Σε τούτη που περίμενε πως θα ξαναφανώ, τη νύφη τη νεκρή μου.

Αυτή την εικόνα της θλίψης θα σου αφιερώσω
Των σπλάχνων μου την τρικυμιά, τον πόνο
έτσι όταν θα φεύγεις, και θα μ’ αφήσεις μόνο
κάτι να μείνει πίσω μου, εμένα σαν σκοτώσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-10-2009