Μαρία (ναι, πάλι Μαρία)

Δημιουργός: ftx, Ευτύχης Χαιρετάκης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το βράδυ σ' είδα στ' όνειρο, κι είπα πως θα γυρίσω,
μού χάριζες χαμόγελο, φιλί, χαιρετισμό,
λάθος θα τον ορμήνεψα κι ετούτο τον χρησμό,
απ' την αρχή δεν έπρεπε τον κήπο σου ν' αφήσω.

Σήμερα που αξιώθηκα το τέλος που μού πρέπει,
από σπαθιού το χτύπημα βαριά να πληγωθώ,
γονάτισα κι ανήμενα την ώρα να κριθώ,
και το ακριβό το δώρο σου μού κύλησε απ' την τσέπη.


Έτσι με πιάσαν θύμησες, παλιοί με βρήκαν χρόνοι,
στου λατρεμένου το άγγιγμα δικού σου μαντηλιού,
λευκό με χείλι κόκκινο, σημάδι του φιλιού,
που θυμητάρι μού άφησες να πέσει απ' το μπαλκόνι.

Των αστεριών το κάλεσμα μάς έσμιξε ζευγάρι,
θυμούμαι σε συνάντησα στην άκρη της ακτής,
κλέφτης για το χατήρι σου, τρελός πολεμιστής,
να μη σου λείψει δέσποινα, σού 'κλεψα το φεγγάρι.


Στου δειλινού τα χρώματα, στα σύννεφα παιχνίδι,
βλέπω -θαρρώ- τα ξέχτενα μαλλιά, τα πορφυρά,
τα πελαγίσια μάτια σου, αρχόντισσα κυρά,
πλάσμα νεραϊδογέννητο, πετράδι και στολίδι.

Στα μάκρη τίνος πέλαγου, στο λάθος ποιού πολέμου
λυσσομανούσε ακάματο το δόλιο μου κορμί,
δε χόρταινα στη σκέψη σου λεπτό, μήτε στιγμή,
και σ' άκουγα στο σφύριγμα να τραγουδάς του ανέμου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2005