7 γραμμάρια Δημιουργός: Χρήστος Γιουσμαδόπουλος, Χρήστος Γιουσμαδόπουλος Καλημέρα στιχοχώρα! Καλή εβδομάδα να έχουμε! Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [I]Από την "Προσδοκία"...[/I]
Η νύχτα σκέπασε τ’ αφτέρουγο κορμί μου
μα η αμφιλύκη μοιάζει νά ‘ναι μακρινή
κι εσύ απαλά κρατώντας τα ένοχά μου χέρια
μετράς τις στάλες στων ματιών μου τη βροχή.
Εφτά γραμμάρια ζυγίζω τα όνειρά μου
εφτά ζωές που τις θυσίασα φριχτά
και δε με νοιάζουν τόσο οι ανοιχτές πληγές μου
όσο που όλα τά ‘ζησα εικονικά.
Κι αυτά τα μάτια μου, που δε νογάνε βλέμμα,
λες και τα ζήλεψαν του νόστου οι ουρανοί
βάζουν φωτιά στο μοιρολόι τους και στάζουν
στην άσπρη σκόνη πάνω, δάκρυ βυσσινί…
Τρέμουν τα χέρια μου, η καρδιά μου πάει να σπάσει
έξω χιονιάς μα καίει εντός μου η πυρά
κι εσύ κλαμένη, αχ, πόσα λες για να με σώσεις!
Μα δε σ’ ακούω... γύρω μου όλα σιωπηρά...
Με έχει η στέρηση διαλύσει και φοβάμαι
σαν το πουλί γυρεύω δέντρο να χωθώ
μα ένα κλωνί δε βρίσκω που να με χωράει
και μένει μόνο ένας τρόπος να σωθώ.
Θα πιω και πάλι απ’ την καταραμένη σκόνη
κι ας ξέρω πως σα μου τελειώσει θα χαθώ
-λίγες στιγμές ακόμη νόθας νηνεμίας
σ’ ένα ταξίδι που δεν έχει γυρισμό…
Τρεκλίζοντας σαν τη σπασμένη μαριονέτα
ρέβω στο θάνατο για νά ΄βρω τη ζωή...
βάζω το χέρι μου και ψάχνω στο παλτό μου,
μα τρύπια η τσέπη μου έχει μείνει αδειανή... Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-10-2009 |