Άνοιξη

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σχισμές απ’ τ’ ανηφόρια σου, θραύσματα αρχαίου πείρου
φέγγανε μες στην άβυσσο, μάλαμα από ληστές,
στρέψανε άστατο έναν νου, σε θύμησες του απείρου,
του Μάρτη επαναφορά με κόκκινες κλωστές

Και μες στα ξαστερώματα, στων χωραφιών την πάχνη,
τ’ άρματα των γενίτσαρων, φορτίο καραβιάς,
ο Σολωμός στα υψώματα, κι η πένα του να ψάχνει
το Μεσολόγγι αιμόφυρτο, το χάνι της Γραβιάς!!

Σ’ ενός Απρίλη λύγισμα αφήσανε το στίγμα,
οι Φαρισαίοι αδιάντροποι, οι Απόστολοι γαμπροί,
τελέψαν τα κηρύγματα στου Λάζαρου το μνήμα
κι έφεραν προεόρτια, γι’ απέθαντη Λαμπρή

Στα υψίπεδα της άβυσσου, μπουμπούκια στολισμένα
πλούτη που μπερδευτήκανε, με λάφυρα ληστή
κόρες κι αγόρια απλόχερα, στον έρωτα δοσμένα
ακροβατούν, το είδος τους να διαιωνιστεί

Κι οι λυγερές που νοίκιασαν του Μάη την ξαπλώστρα
και λαβωθήκαν άτιμα, με αγάπης χαρακιά
στης Όστριας το φύσημα, στης γειτονιάς την μόστρα
απλώσαν στο μπαλκόνι τους του Μάη τα προικιά

Με της αυγής πολύχρωμο κι ανόθευτο στεφάνι
ντύσανε την οξώπορτα, φόνοι να καλυφτούν
στων εγκλημάτων το πανί, τα κρόσσια να ‘ξυφάνη,
της εργατιάς οι βρυχηθμοί, στα βάθη να κρυφτούν

Σχισμές που αιχμαλωτίστηκαν με μιας βροχής πλοκάμι
σε φυγαδεύαν να μη βγεις στης νύχτας την πλοκή,
της άνοιξης πολύβουο, κι απέραστο ποτάμι
σου λέει: « Οι καταρράχτες μου σαν μύθοι είναι κακοί»

16.10.09

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-10-2009