Μόνο για να σε εντυποσιάσω Δημιουργός: Νεράιδα Ερατώ, Τζέσσικα Μερκουριάδη Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΩ
Σεμέλη με λένε, ή έτσι νομίζω τουλάχιστον. Δεν με νοιάζει, τα ονόματα είναι δευτερεύοντα πια, κανένας δεν δίνει βάση σ' αυτά, η μονή κυρίαρχη ανάγκη πλέον είναι τα λεφτά και οι σωματικές απολαύσεις .Παρακολουθώ το χιόνι που πέφτει σιωπηλά έξω από το μικρό καφενείο του αφεντικού μου, μην σας ξεγελάει η καθημερινή μονοτονία της υπόθεσης, το μικρό μας καφενείο έχει ως ιδιοκτήτη τον φόβο και τρόμο της νυχτωμένης πόλης, τον Μαφιόζο. Το έδαφος έχει χαθεί πια μέσα στην αγκαλιά του παγωμένου νερού. Παγωμένο σαν την καρδιά μου, ένα βαθύ πηγάδι μοναξιάς.
Έχω ένα ταλέντο, ένα ταλέντο μυστικό, έχω την ικανότητα να κλέβω ζωές. Μάλιστα, είμαι δολοφόνος. Νιώθω μια ψυχρή ηδονή όταν το φως στα μάτια ενός ανθρώπου θαμπώνει και σβήνει, χάνεται, είναι η φυσική μου έκσταση, το ναρκωτικό μου. Τέρας? Όχι δεν είμαι, αντιθέτως, είμαι απλά ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι με ένα σπάνιο χάρισμα, ναι σκοτώνω κόσμο και μου αρέσει. Πιστεύεις ότι είσαι καλύτερος από εμένα? Εσύ? Που αντιγράφεις κάθε Χολιγουντιανό πρότυπο που σε αναγκάζουν τα ΜΜΕ να λατρέψεις? και εσύ το άμυαλο πλάσμα χωρίς ελεύθερη βούληση που ακολουθείς το πλήθος μονό και μονό για να μην ξεχωρίζεις? Όχι καλέ μου φιλέ, εσύ είσαι το τέρας, μάλιστα εσύ που ασχολείσαι με την καινούργια μόδα, τον καινούργιο κούκλο ηθοποιό του cinema ή τα πανύψηλα μοντέλα που κατάφεραν να φτάσουν στο επίπεδο IQ της Barbie, ενώ περνάς διπλά από ετοιμοθάνατους ανθρώπους στον δρόμο και αντί να δείξεις την μεγαλειότητα σου, τα πολλά σου χρήματα τους σνομπάρεις, προχωρώντας με την μύτη ψηλά στον αέρα. Μην διανοηθεις να με ξαναπείς τέρας.
Ακουγόνταν οι συζητήσεις των υπόλοιπων υποτελών, στα μάτια τους είμαι απλά η όμορφη σερβιτόρα με τον ωραίο κώλο, ένα είδωλο για το οποίο φαντάζονται ακραίες αισχρότητες και άλλες αρματωλές σκέψεις. Δεν γνωρίζουν τι είμαι όμως. Αχ πόσο τους λυπάμαι! Πιστεύουν πως είναι άρχοντες της πόλης. Δεν ξέρουν τι τους περιμένει, όχι, γιατί άμα ήξεραν δεν θα καθόντουσαν μιλώντας για εύκολες γκόμενες, θα είχαν γυρίσει στην φυσική τους κατάσταση, θα είχαν γίνει ζώα, ζώα που μάχονται, που σπρώχνουν για να ξεφύγουν από τον σίγουρο θάνατο.
Κοίταξα την αντανάκλαση μου στο τζαμί του παραθύρου, μαύρα ψυχρά μάτια, μαύρα μακριά μαλλιά, μια μαύρη ψυχή. Είμαι έτοιμη,
-"Καλησπέρα Κύριοι" είπα. Η φωνή μου δεν είχε το συνηθισμένο τρέμουλο φόβου, αντιθέτως ήταν η φωνή μιας γυναίκας με αυτοπεποίθηση που ξεχείλιζε, μια φωνή βαθιά, σατανική. Ο κάθε άντρας στην αίθουσα ένιωσε τις τρίχες στον σβέρκο του να ηλεκτρίζονται και να στέκονται όρθιες. Οι συζητήσεις για τις πρόσφατες αμαρτίες τους σώπασαν και κάθε βλέμμα καρφώθηκε πάνω μου. Ήρθε η σειρά μου να κλέψω την παράσταση.
-"Κύριοι, καλωσορίστε το καινούργιο μέλος της οικογένειας μας" είπε το αφεντικό μας. Εγώ σηκώθηκα, τον πλησίασα, στάθηκα στο πλευρό του. Ο Μαξ, το αφεντικό, είναι ψήλος, λεπτός αλλά καλογυμνασμένος, με απίθανα πράσινα εκφραστικά μάτια και καστανά μαλλιά. Είναι πολύ νέος, αλλά δεν του φαίνεται, και έξυπνος, πολλές φόρες με μαγεύει με το πλούσιο λεξιλόγιο του και το απίθανο χαμόγελο του. Τον λατρεύω, όπως είναι φυσικό σε μια τέτοια περίπτωση, λατρεύω τον τρόπο που με κοιτάξει, τον τρόπο που με αγγίζει, τον τρόπο που μου μιλεί σαν φίλος, αδελφός, εραστής.
-"Μια γυναίκα?" ρώτησε μια φωνή μέσα από το πλήθος.
-"Οι γυναίκες είναι πολύ ευαίσθητες στο επάγγελμα μας!" αναφώνησε κάποιος άλλος.
-"Εκεί είναι το λάθος σου Εμμανουήλ, αντιθέτως η Σεμέλη σας ξεπερνά όλους, ακόμα και στην τεχνική. Ειδικά εσένα Εμμανουήλ, Σεμέλη γιατί δεν λες στον Εμμανουήλ αυτό που μου είπες νωρίτερα?" είπε ο Μαξ.
-"Μάλιστα αφεντικό. Εμμανουήλ, σε είδα χθες." O Εμμανουήλ πάγωσε.
-"τι εννοείς? εδώ ήμουν χθες" ρώτησε δήθεν ανήξερος για τα χθεσινά γεγονότα. Έβγαλα το αγαπημένο μου μαχαίρι από την θήκη του και το κάρφωσα δυνατά πάνω στο χέρι του Εμμανουήλ, δένοντας το στο τραπέζι.
-"ΨΕΜΑΤΑ!" φώναξα "Σε είδα που μιλούσες στον εχθρό του αφεντικού, στον εχθρό μας, σου πρόσφερε χρήματα για να τον υπηρετήσεις και εσύ τα δέχθηκες"
-"Μα πως?"
-"Βλέπεις Εμμανουήλ, οι γυναίκες κάνουν την δουλειά τους με προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια, το αντίθετο από εσένα δηλαδή, το ένα πράγμα που ξέρω για αυτές είναι πως άμα τις σέβεσαι, σε σέβονται και αυτές" Tον διέκοψε το αφεντικό.
-"Αφεντικό σε παρακαλώ, δεν πρόκειται να ξαναγίνει" Ο Εμμανουήλ έκλαιγε τώρα, δεν του έμενε τίποτα άλλο να κάνει, ήξερε ότι τώρα πια έφτασε η ώρα του. Πλησίασα το αφεντικό μου, πήγα στο πλευρό του περιμένοντας την διαταγή του. Αυτός μου έδωσε το όπλο του.
-"Κάνε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος" Ψιθύρισε στο αυτί μου. Χαμογέλασα απαλά, γύρισα προς τον Εμμανουήλ, ο όποιος προσπαθούσε να ξεκαρφώσει το χέρι του από το τραπέζι, μπας και προλάβει να ξεφύγει.
-" Καληνύχτα" Του είπα, αυτός έκλεισε τα μάτια του.
ΜΠΑΜ
ΜΠΑΜ
ΜΠΑΜ
Ο Εμμανουήλ έπεσε στο έδαφος, νεκρός.
-"ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ?" Ρώτησα το πλήθος των αντρών που είχαν λουστεί στο αίμα του φίλου τους. Κανένας δεν μίλησε. Επέστρεψα στο πλευρό του αφεντικού μου.
-"Συγχαρητήρια άγγελε μου, απάλλαξες τον κόσμο από έναν κακό άνθρωπο, από μια άσχημη ψυχή" Είπε ο Μαξ και έφυγε, παίρνοντας την καρδιά μου μαζί του. Η βρώμα της μονοτονίας εξαφανίστηκε, ήρθε η αυγή μιας καινούργιας αρχής, μια εποχή φόβου για τους ανθρώπους, ήρθα, για να προκαλέσω τρόμο στους αμαρτωλούς δρόμους της πόλης μας, κανένας δεν θα μου ξεφύγει.
ΤΕΛΟΣ
Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2009 | |