Ευχαριστίες

Δημιουργός: Ξεθωριασμένη Αστερόσκονη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να δεις που καμιά φορά τα αισθήματα δεν μεταφράζονται σε λέξεις. Ξεμένει κανείς από στίχους και το μόνο που του μένει είναι όλα εκείνα τα ‘ευχαριστώ’ που είχε παραβλέψει για πολύ καιρό και τώρα ξεχειλίζουν την καρδιά του.

Για τους λεπτοδείχτες που δεν βιάστηκαν ποτέ να κάνουν κύκλο.

Για τα φτερά που δεν συρρικνώθηκαν μέσα στο κελί τους.

Για τα χρώματα που πόνεσαν κι όμως δεν ασπάστηκαν το μαύρο.

Για τα βρεγμένα πρόσωπα που δεν ντράπηκαν ν’αναδείξουν την αλήθεια.

Για τους φόβους που αυτοκαταδικάστηκαν, για να μην γίνουν δολοφόνοι.

Για τις σιωπές που μιλούσανε όταν λιποτακτούσανε οι λέξεις.

Για τα μάτια που όσο σκοτεινιάζουνε, βαθαίνουν.

Για τα παραμύθια που δεν έπαψαν ποτέ να ψάχνουν για το τέλειο τέλος.

Για τις χαμένες ταυτότητες που δεν έπαψαν ποτέ να ψάχνουν ιδιοκτήτη.

Για την αγάπη που έβγαζε απ’τα στήθια της τ’αγκάθια ένα-ένα.

Για τα όνειρα με τα ματωμένα γόνατα που ακόμα ανεβαίνουνε τη σκάλα.

Για τα τσαλακωμένα λάθη που μετάνιωσαν.

Για τα δάκρυα που κοιτάνε τ’αστέρια όσο κι αν πέφτουνε στο χώμα.

Για τις μισοσβησμένες καρδιές που χαμογελούν ακόμα.

Για τις στιγμές που γαντζώνουνε τις χούφτες τους στο χρόνο για να ζήσουν.

Για τα θαύματα.

Για εκείνο το αόρατο, το άμορφο, το απροσδιόριστο το ‘κάτι’
Που έκανε ‘άπειρο’ το ‘τίποτα’ και μας κράτησε μαζί σαν ένα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-10-2009