Προστάζω Εαυτόν

Δημιουργός: rock sugar, Ελένη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]
Δε σήκωνε τα μάτια , ν’αντικρίσει ανθρωπότητα.
Δυο χέρια κρεμασμένα, ψαχούλευαν τα όνειρα,
που χάθηκαν καιρό.
Χρωματιστές κορδέλες μείναν, ν’ανεμίζουνε δεμένες,
πάνω σε κομμένες ρίζες.
Κι έπειτα νηνεμία.
Νεκροί κόκκοι σκόνης γεννήσανε σωρούς.
« Σκονίστηκαν τα παπούτσια μου, τα δάχτυλά μου, το στήθος μου».
Δείγμα ύπαρξης, ένα κεφάλι τεντωμένο .
Προς την ανθρωπότητα.
Για πρώτη φορά, με πνιγηρά αγκομαχητά
προστάζει εαυτόν.
« Πρέπει να επιλέξω»!
Τόσο επιβλητικά αναγκαίο.
Κουδούνιζαν τα μηλίγγια.
Εμπύρετες φλέβες, αγκαλιά με μιαν ανάσα.
Πρέπει να επιλέξεις.
Για να μην καταντήσεις κάτοικος
σε αλλουνού το μνήμα, μα στο δικό σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-10-2009