Δίχως όνομα

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια μικρή προσπερνά με δυό βήματα
χθεσινός εφιάλτης και θύματα
κι εγώ τώρα ξεχνώ κάθε όνομα
σε γνωρίζω κι όμως μοιάζεις με όραμα.
Σε μοιράζω, σ’ απλώνω και χάνεσαι
σα φωτιά, σαν καπνός και δεν πιάνεσαι.
Πόσα ψέματα σ’ έφερναν μόνη
με μια αλήθεια μαζεύω τη σκόνη
του ονείρου το αν να φαντάζει
δεν πειράζει που η εικόνα σου μοιάζει.

Στον παλμό της αγάπης ζωή, στη δική μας ανάσα πνοή
σε κρατώ και ρωτάει η ματιά, πόσο να άνοιξε μια αγκαλιά
πόσα να έκλεισε κι ήσουν εκεί, όλα τα όνειρα μες τη σιωπή
να σβήνεις το μετά μ’ ένα ναι, να δίνεις του ανέμου το δεν.

Δεν μπορεί να υπάρχεις αφού, με κτυπάς νύκτας κύμα κι αφρού
σαν το κλάμα γυναίκας σκληρής, που το κρύβουν τα σπλάχνα της γης.
Σε νικώ γιατί ξέρω τι νιώθεις, φιλονίκησε η μέρα μου η πρώτη
κι ήρθες πάλι τυχαία στο νου. Σκλάβος κι άμοιρος τ’ αληθινού.

Θα δεθώ μες σε τούτη την ώρα για να λύσω δεσμά του αιώνα
να σε βρω μέσα σ’ ό,τι αντέξει, στη δική μου τη βάρβαρη σκέψη.
Με της λέξης το πώς τα ταξίδια σου, με της μέθης το ίσως πυξίδα σου
να με βρεις και να πεις μένω εδώ, δίχως άλλη βιασύνη κεντώ
χίλια αστέρια χρυσό στο σκοτάδι σου, μια καρδιά να μετράει το χάδι σου.

Να περνώ σ’ άλλη γη και να ρίχνεις το βλέμμα
μια διάσταση εδώ μες το πρώτο σου ψέμα
κι όλα πάλι χαμογελούν
τα παιδιά που ποτέ δεν ακούν.
Είσαι πάλι η κυρά και η θάλασσα
το γνωρίζει κι ας λέει πώς άργησα
να σου φέρω κοχύλι που κλαίει
πυροφάνι κι η βάρκα να πλέει.

Μια μικρή προσπερνά με δυό βήματα
χθεσινός εφιάλτης και θύματα
κι εγώ τώρα ξεχνώ κάθε όνομα
σε γνωρίζω κι όμως μοιάζεις με όραμα.

Δώρα Μονεμβασίτη
29-10-2009

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-10-2009