Νύχτωσα από συνήθεια

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δώσ' μου μια περηφάνια να φορέσω
Μια χιλιομπολιασμένη σιγουριά
Και τη στιγμή την πιο βαριά
Που ο χρόνος θα σταθεί να τη μπορέσω
Κι όταν θα πέσω
Δε θά ‘ναι απ’ τη δική σου δοξαριά

Νύχτωσα από συνήθεια
Και δεν πήγε ούτε τρεις
Μού ‘χες πει πως δε θα ‘ρθεις
Τι περίμενα στ’ αλήθεια;

Δυο μεράκια κομποδένω
Και με το χρησμό καμένο
Τη στροφή μου παίρνω απότομα και πάλι
Ένα τάμα ξεπεσμένο
Σ’ ένα ψευτοσφραγισμένο
Άχρηστο, παλιό μπουκάλι

Βρες μου που ‘ναι η αρχή να την κοιτάξω
Αχ, να ξημέρωνε μονάχα το πρωί
Νά ‘ταν αθώα η ζωή
Κι ας μη μού ‘μενε στίχος να σου γράψω
Να βγω, ν' αράξω
Στην πιο βαθιά δικιά σου αναπνοή

Αλμυρό νερό στη στέρνα
Και το όνειρο βρισιά
Στου μυαλού την απλωσιά
Μέτρα βήματα και πέρνα

Με τ’ αλαργινά κεντίδια
Πεταμένα στα σκουπίδια
Χωρίς προίκα και με στίγμα μπερδεμένο
Κάτι αγκαθωτά στολίδια
Μάζεψα και στα τσακίδια
Πάλι τα πηγαίνω...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-11-2009