Συνωμοσια σιωπης

Δημιουργός: manospanou, manos panou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ι

Πίσω από τους καταρράκτες των ματιών σου
Κάθεται αμίλητη και σκεφτική η μάνα μου
Υπονοώντας όσα εκείνη ξέρει ότι θα πρέπει να καταλάβω
Για τα νιάτα της, για τους κόπους της, για το φόβο της
Για τις συμβουλές της, που πια δεν πιάνουν τόπο


ΙΙ

Κυκλικά, αλλά σταθερά, πάντα κάτι θέλεις να μου πεις.
Κάτι που έρχεται.
Κάτι που φοβάσαι, χωρίς ακριβώς να ξέρεις.
Κάτι από μέσα, που δεν βγαίνει.
Αλλά που κάθεται στο λαρύγγι κόμπος.
Και που νομίζεις ότι με ένα μου φιλί θα το ξεράσεις.



ΙΙΙ

Πού τριγυρνούσες όλα αυτά τα χρόνια χωρίς ύπνο, χωρίς νερό, χωρίς προορισμό.
Χωρίς ένα χαμόγελο.
Κι εδώ που ήλθες, πάλι θες να φύγεις
Από φόβο μη σε διώξω




ΙV

Μέσα σ’ αυτό σου το βλέμμα

Βλέπω το άδειασμα σου
Βλέπω τη συνομωσία σου
Βλέπω την ελπίδα σου
Βλέπω το παράπονο σου

Βλέπω την παράδοση των πάντων.

Κι είμαι ο μόνος που μπορώ και βλέπω τα καραβια που αρμενιζουν αναμεσα στα φρυδια σου.

Κι είμαι ο μόνος που το ήξερε απo καιρο

Μη σμιγεις τα φρυδια σου



V

Αυτό που ήθελες, έγινε.
Μέσα στην αγκαλιά μου.

Αυτό που φοβάσαι, θα γίνει.
Μέσα στην αγκαλιά σου.


VI

Μιά μιά πέφτουν.
Οι σταγόνες απ τα μάτια σου
Δηλώνοντας άγνοια, καρτερία, συγχώρεση.
Ζητάς ένα «ναι » για ν’ αρχίσουμε από κάπου.
Κι όλο σωπαίνω και σε κοιτάω.



VII

Όταν γαντζώνεσαι επάνω μου
Φυσάει απ το παράθυρο μας εκείνο το ανοιξιάτικο αεράκι.
Όταν με κοιτάς στα μάτια
Σαλπάρει αθόρυβα το πλοίο της γραμμής
Όταν παραδίνεσαι στα χέρια μου
Αρχίζει η ψαλμωδία των χαιρετισμών
Όταν περιμένεις ένα νεύμα μου
Αρχίζω και μιλώ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-11-2009