Η εξιλεωση του σκοτους

Δημιουργός: Συλλογος Ερωτεωμενων και φιλων, Συλλογος Ερωτευμενων και Φιλων

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πέφτει ο ήλιος
σαν δέηση που ψόφησε, πέφτει.
γλιστράει, σπάει το δειλινό,
χίλια μαύρα κομμάτια
ο ύπνος δούλος του
σκύβει, το μαζεύει...
μα ειν' η πίστη του τυφλή
κι η σιγαλιά το ξέρει.

Στη ψύχωση μας μέσα
δε μας ρωτήσαν
δεν ζήτησαν να μάθουν
τώρα μονάχοι ψάχνονται
ιππότες... και ζητιάνοι.
Σαν πάθος στέκονται σκύφτοι
ολο ξεφτίζουν λάθη,
αγαπημένοι όμως έμειναν,
μεσ' στις ψυχές μας πάλι...
σκοτεινή απλώνω φόρεσια
σε μια ζηλιάρα αγκάλη.
Κι όλο η μέρα,
σαν πνοή
σαν αδερφή μας λιώνει
όσα δε χάρισε ξέχνα
όσα δε γνώρισε, ξεχνούμε...

Πέφτει ο ήλιος, αετός
σαν δέηση που ψόφησε, πέφτει.
γλιστράει, σπάει το δειλινό,
χίλια μαύρα κομμάτια
ο ύπνος δούλος του
σκύβει, το μαζεύει...
μα λίγο θέλει η συντροφιά
τη σιγαλιά να κόψει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-11-2009