Παιδί ενός Νοστράδαμου

Δημιουργός: poetryf

Τώρα βαθιά μου ας κοιμηθώ χρόνια αφού σωπαίνω τις ώρες μου να θυμήθω ρολόϊ πια...σταματημένο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στη μουσκεμένη μου νυχτιά
ο χρόνος τρεχαντήρι
κι εσύ στεγνός να στέκεσαι
του έρωτα αβάνης’
Μες στων ωρών την αμπωχτιά
σκιά στο παραθύρι,
μόνος ν’ανασκαλεύεσαι
για’κείνα που δεν φτάνεις.

Νεύμα γεννάς στα δάχτυλα
με μήτρα την ανάγκη
Κάλεσμα κάνεις άλλη μιά
να’ρθω κι ας μη σε νιώσω’
Κι όσα του νου παρήγγειλα
να ρίξει στο φαράγγι,
στα δυό της λήθης μου στενά
-στέργω να σ’ανταμώσω.

Παραίσθηση, αβάντά μου
στο σκρίνιο βιτρίνα,
μορφή που τρέχεις άβατη
και χάνεσαι στα πέρα’
Παιδί ενός Νοστράδαμου
προφήτεψες εκείνα
που μια καρδιά αιχμάλωτη
ψέλλιζε στην εσπέρα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-11-2009