αδάμαστο μυαλό

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

τις νύχτες πλέουν μέσα μου καράβια στη σειρά
τα όνειρα… και μου δίνουνε πικρά φιλιά στα χείλια
μιας νιότης που κατέκαψα σε νεκρική πυρά
γλυκαίνοντας την καύση της με σύκα και σταφύλια

και μια βαριά που ακούγεται απ’ το πουθενά φωνή
μου λέει : «δεν ειν’ στο χέρι σου τη μοίρα να νικήσεις
θρασύδειλε που ενόμιζες πως είναι η ζωή
νεκρό κουφάρι, πάνοπλο, να λαφυραγωγήσεις»

κάνω ενός λεπτού σιγή κι ακούω την ψυχή
«δεν θέλω να με λυπηθείς, να λέει, μα να με νιώσεις
εγώ γεννήθηκα ψηλά για να πετώ πουλί
κι όχι να κάνω συλλογή από σπάνιες ματαιώσεις»

κι ως πείστηκα πως η ζωή δεν είναι ως εδώ
βρίσκω το θάρρος και νικώ την ατολμία της σάρκας
κι επιχειρώ με όπλο μου το αδάμαστο μυαλό
να οργώσω τον ωκεανό με μια καρίνα βάρκας

και να! Που στον ορίζοντα αχνοφαίνεται στεριά
και νιώθω τη δικαίωση του σκλάβου κωπηλάτη
που είχε χαράξει κάποτε μια λέξη : «λευτεριά»
με πυρωμένο σίδερο πάνω στην ωμοπλάτη …

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-11-2009