Η Τελευταία Πράξη

Δημιουργός: ΕΥ-ΔΟΚΙΑ, ΕΥΔΟΚΙΑ ΤΣΟΤΑΚΟΥ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΑΞΗ...
Στέκει στο παράθυρο κάθε πρωί και κάθε βράδυ
Κάθε στιγμή που η ερημιά ορίζει τη ψυχή της
Φεγγάρι δεν έχει η νύχτα της
Ούτε ουρανό η αυγή της
Στο παραθύρι μένει να κοιτά αμίλητη
Με ένα τσιγάρο να φέγγει στο χέρι της
Και το μικρό τρανζίστορ να συντροφεύει τη σιωπή της
Κάθε πρωί φωνές παιδικές, φωνές ζωντανές
Η φωνή της Πολυξένης με τη μπουτίκ λαχανικών
Και αμέσως ο θόρυβος ποτηριών που σπάνε καθώς πέφτουν από
Τον δίσκο του κυρ Αντρέα , του καφετζή καθώς περνάει από μπροστά η μικρή Αγνή με τα όμορφα κοτσίδια
Κάθε πρωί ζει ανάμεσά τους, βιώνει τη στιγμή τους
Τα βράδια χαζεύει τα νεαρά ζευγάρια που χαιρετιούνται στη γωνία και τον μικρό βιολιτζή που διστακτικά χαιρετά κάθε περαστικό που του αφήνει το κέρμα στο καπέλο..
Κάθε βράδυ φτερουγίζει σαν ο έρωτας ανάμεσα στα ζευγάρια
Γίνεται χορδή να παίξει ο μικρός ο βιολιτζής
Το παραθύρι της ένας εξώστης σε κινηματογράφο
Κάθε τσιγάρο το εισιτήριό της
Κάθε μέρα μια πρεμιέρα
Φώτα ανάβουν στη σκηνή και εκείνη πρωταγονιστής
σε ένα έργο εποχής που είτε γνώρισε στο παρελθόν,
είτε το μέλλον της κρύβει...
Κάθε φορά καινούρια χαρά
κάθε φορά γέλια και δάκρυα πολλά
μα στο τέλος πάντα μόνη...
Κι ο βιολιτζής, ένας κρυφός της θαυμαστής
θωρεί την ύπαρξή της...
Τρέμει σαν έρθει εκείνη η στιγμή
που το παράθυρο δεν ανοίξει
Φοβάται μη χάσει το βιολί
τον πιο πιστό του ακροατή
Μη χάσει το βραδινό σκοπό του...
Εκείνη κρυφά χαμογελά στον θαυμαστή της
κλείνει το μάτι συνωμοτικά
του στέλνει φιλί από μακριά
κι ανάβει το τσιγάρο...
(Ίσως η φλογά που άναψε τη νύχτα τούτη
να γίνει μια πυρκαγιά να κάψει το κορμί της
και η στάχτη της να σκορπιστεί στο χειροκρότημα
της τελευταίας πράξης...
Η μουσική δυναμώνει, το φως δυναμώνει... η πόλη καίγεται!)
29-10-09 ΕΥ –ΔΟΚΙΑ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-11-2009