Αφρισμένα κύματα

Δημιουργός: smaragdenia, Δάφνη

Πόσα δεν περνάμε σε τούτη την ζωή............

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα αφρισμένα κύματα
χτυπάνε πάνω στα βράχια
τα γλαροπούλια σκούζουνε
πετάνε μακριά.
Μιά στεριά αυτά ψάχνουνε
για να ξαποστάσουν
να αναπαυθούνε μιά σταλιά
και να ξαναπετάξουν.

Όλη η ζωή μιά θάλασσα
όπου οι φουρτούνες της ζωής
χτυπάνε και μας δέρνουνε
μας κομματιάζουνε θαρρείς.
Ένα πουλί είμαι και εγώ
που ψάχνω για στεριά
την βρήκα όμως, αγάπη μου
στην δική σου, ζεστή αγκαλιά.

Για μένα η αγκαλιά σου, ειναι λιμάνι
απάνεμο, ήρεμο και ζεστό
να αράξω μέσα θέλω εγώ
για όλον τον καιρό.
Δεν θέλω εγώ, έξω να βγω
μες τις φουρτούνες της ζωής
νομίζω τα όνειρα κομματιάζουνε
που σήμερα, κάνουμε εμείς.

Θέλω τα όνειρα αυτά
αν μπορώ να τα ζήσω
όσο υπάρχω εγώ και ζω
πριν την ζωή αυτή αφήσω.
Φεύγουν τα χρόνια και περνούν
και μεις σαν τα δεντράκια
μας κόβουν και μας σπάζουνε
σαν τρυφερά κλαδάκια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-11-2009