Χωρίς τίτλο

Δημιουργός: V@l3s

Ο αφερφος που αναφερω μεσα δεν υφισταται.ειναι ενας συμβολισμος του εαυτου μου.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ηρθε το βραδυ
παλι θα χαθω
στης ψυχης τα σκοταδια
τα ματια κλειστα
και η ψυχη μου αδεια

Θα περπατησω
σε στενα μονοπατια
και θ’ ανεβω
αργα τα σκαλοπατια

Δεν θορυβω
μ’ ακουω ηχους
ειναι κραυγες
που ξεπεταγονται απ’ τους τοιχους

Νοιωθω μοναχος
μα δεν ειμαι
γιατι παντα ο αδερφος
ξωπισω μου θα ειναι

ειναι η ωρα περασμενη
ψαχνω το ρολοι
να και παλι οι κραυγες
σαν μιας μανας μοιρολοι

Ρε μηπως καποιος
εχει πεθανει?
Και τωρα αρχιζει
και κρυο να κανει

ειμαι γδυτος
μα τωρα θα ρθει
ο αδερφος μου
να με ντυσει
και να φροντησει
το υπεροχο φως μου
ποτε να μην σβησει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-05-2005