Μου ελειψες αγαπη μου

Δημιουργός: Naiada Sissandra, Mαρια

θα ειμαι ο φυλακας αγγελος σου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αν ηξερες αγαπη μου...
Κατω απο τη μελαγχολικη μαυρη νυχτια
τη γλυκια ζεστη του μεσημεριου
σε ολανθιστη με αγριολουλουδα εξοχη
στη μεση του καταπρασινου λιβαδιου των νεραιδων
ψηλα στο βουνο, στη θαλασσα με τις γοργονες
σε αναζητω σαν το διψασμενο λουλουδι το δροσερο νερακι
σαν το σκασμενο χωμα τη λυτρωση της βροχης
οπως η ζωη το φως
οπως το τραγουδι τη μελωδια...

Μου ελειψες αγαπη μου...
μου ελειψε η γοητευτικη φωνη σου οταν μου ελεγες πως με λατρευεις
το γλυκο γελιο σου που με εκανε να χαμογελω
οι κατσαδες σου οταν μου ελεγες πως ειμαι ακόμη παιδι
η καρδια σου που χτυπουσε με ενα ρυθμο μελωδικο
τα ματια σου που μεσα εβλεπα εμενα
μου ελειψαν τα χειλη σου που μου ελεγαν μονο λογια ποιητικα και παραμυθενια

Μου ελειψαν τα ονειρα μας...
ανεμοδαρμενα καραβια με πανια
που σκιζαν με θεληση της θαλασσας της ουρανιας τα κυματα
και νικουσαν τις Χαρυβδες που θελαν ετσι απλα να τα ρουφηξουν...
περασαμε απο Συμπληγαδες και βασανα πολλα
ποτε ομως δεν μου αλλαξαν ψυχη ουτε καρδια...

Κλεινω τα ματια και νιωθω την ανασα σου να με χαιδευει απαλα
ακουω μελωδιες απο τη λυρα του Λοξια και της Σαπφως,
το πλανευτικο τραγουδι των Σειρηνων του Οδυσσεα
και νιωθω τη πενα της ψυχης σου να θελει να γραψει για την αγαπη σου...

Μα δε μιλας..
Εχεις κλειστει σε ενα ανηλιαγο κελι ολομοναχος μακρυα μου να κλαις,
να αναλογιζεσαι δαμαζοντας τον καταλυτη χρονο ελπιζοντας να με ξεχασεις...

Συλλογιζεσαι στρεφοντας το κεφαλι σου κι αντικριζοντας τις αναμνησεις,
που αλλοτε τις φρεναραν συνορα κι αλλοτε τις τραβουσε η ελπιδα...
πεταλα σκορπισμενα ατημελητα απο το δροσερο ανεμο της αγαπης σου
που τρυφερα με χαιδευει με το απαλο της αγγιγμα
σε μια θαλασσα τοσο γαλαζια,τοσο γηραια,γεματη απο μυθους και νεραιδες,
νυμφες,γοργονες και ημιθεους που λουζονται αμεριμνα στα διαφανα νερα...

Ενας θεος,που τον ελεγαν Ερωτα,
πεταξε κι εφυγε γοργα απο το βασιλειο του
και θελησε να μας ενωσει για παντα...
μα η κακια η μοιρα μας ζηλεψε,
μας εστειλε οπλα να μας σημαδευουν,τειχη,συρματοπλεγματα,
κοκκινα φαναρια να μας φρεναρουν αποτομα
και να εμποδιζουν την αγαπη μας να ζησει...
κι εμεινε η αγαπη μας,
να σουλατσαρει αβοηθητη μεσα στο φυλλωμα της θαλασσας
κατω απο το δακρυσμενο φεγγαρι που μας ενωσε...

Αναρωτιεμαι αν τα δεσμα που μας χωριζουν ειναι εμποδια που ξεπερνιουνται...
ποιο μονοπατι να παρουμε;
ποιο δρομο να τραβηξουμε;
ποια ανοιξιατικη μερα θα αρχισουμε τον αγωνα μας;
εμεις...που ειμαστε απο του Σαιξπηρ τα ποιηματα βγαλμενοι,
με ονειρα και παθος μπολιασμενοι, σημαιοφοροι του ερωτα,
το φως μες την ανταρα...

Το ξερω...
Θα γυρισεις και θα φυσαει τ' αγερι
το ξερω...
θα ξαναρθεις και τοτε η καρδια μου θα αναστηθει
Σαν φλογα πάλι η αγαπη θα αναψει αναμεσα μας
κι ας ξερουμε...
οτι η δικη μας αγαπη περναει πρωτα απο το δρομο της ελευθεριας...

ΚΑΠΟΤΕ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΘΑ ΣΟΥ ΣΤΕΙΛΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΟ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙ...
...ΚΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΕΝΑ ΨΕΜΑΤΑΚΙ...
ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ!!!
ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥΥΥΥΥΥΥ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΝΙΩΘΩ,
ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ
ΕΙΣΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ...
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΩ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕΣ
ΓΙ'ΑΥΤΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩ ΩΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΟΥ...
ΠΑΙΡΝΩ ΠΑΝΩ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ, ΚΑΙ ΜΙΛΑΩ ΕΓΩ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ
ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ...ΜΗΝ ΜΟΥ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-11-2009