Δεν είναι ποίημα

Δημιουργός: Μετέωρος Άγγελος

11:40...........

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σήμερα η νύχτα στάζει θάνατο.
Να μοιραστώ μ' άγνωστα μάτια θέλω το τέλος μου.
Συγχωρήστε με που πάντα μαζί σας μοιράζομαι τους δαίμονες μου.

Είναι κι αυτοι σαν και μένα πληγωμένοι.
Δακρύζουν σαν παιδιά, πονούν σαν διωγμένα αγγελούδια.
Δεν μπορουν και δεν θέλουν να σας πληγώσουν.

Βγάζω απ' το μπαούλο μου όλες τις παιδικές μου θύμησες
Τις σκανδαλιές που ντυνόμουνα μικρός
Τα γέλια που με στόλιζαν στις μέρες της αυγής μου
Το μέλλον που ζωγράφιζα με τους φτηνούς μου μαρκαδόρους

Πάνω στο ξύλινο τραπέζι αγέρωχες στέκουν οικογενειακές φωτογραφίες
Με κοιτάζουν πάντα κατάματα γεμάτες νοσταλγία
Παρελθόν κι αυτές γεμάτες φωτιά και μέλι

Πιο πέρα κείτεται το πιστόλι ενός φίλου μου ζωγράφου
Ποτέ δεν του άρεσαν τα έργα του
Πάντα κάτι έβρισκε να τους λείπει

«Αλίμονο δεν φανερώνουν το καθρέφτη της μορφής μου
ο κόσμος τα βλέπει σαν φτηνές εικόνες χρωμάτων
ενώ μέσα τους έχω χρωματίσει την ύπαρξη μου όλη»

Μια Πέμπτη βράδυ μπροστά σε ενα λευκό πίνακα
παρέα με το πιστόλι που έχω δω μπροστά μου
ζωγράφισε το μεγαλύτερο του αριστούργημα

Στέκω και κοιτάζω πότε το μπαρουτιασμένο πινέλο του φίλου μου
Και πότε τους δείκτες του ρολογιού που κυνηγιούνται αιώνια
Είναι Πέμπτη ακόμα.

Και σκέφτομαι να γράψω το καλύτερο μου ποίημα...

Μετέωρος ʼγγελος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-05-2005