το γιασεμί Δημιουργός: Νεράιδα Ερατώ, Τζέσσικα Μερκουριάδη Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Τόσες ώρες ξαπλωμένη στην αγκαλιά σου είμαι, μα τα μάτια μου δεν λένε να κλείσουν. Τόσες ώρες θέλω να μοιραστώ μαζί σου τις βραδινές ώρες ύπνου, μα ο Μορφέας δεν λέει να με επισκεφτεί. Τόσες ώρες κοιτώ το ήρεμο πρόσωπό σου και αναρωτιέμαι για πόσο ακόμα θα είσαι εδώ μαζί μου, αν θα με αφήσεις να σε λησμονώ μετά από χρόνια ή εάν θα μείνεις μαζί μου μέχρι τα γηρατειά που φοβόμαστε και οι δυο τόσο πολύ.
Τόσες ώρες ατελείωτες το μυαλό μου τριγυρνά σε άδειους δρόμους της φαντασίας, με τον φόβο του μέλλοντος παρέα και μαζί κόβουνε γιασεμιά, γιατί πάντα ήταν το αγαπημένο μου λουλούδι.
χαμογελώ μόνη στο σκοτάδι αυτής της νεκρής ώρας. Το δικό σου αγαπημένο λουλούδι είναι το άγριο κυκλάμινο θυμάμαι, ένα τόσο μικρό και αθώο λουλούδι, όπως και το γιασεμί, δυο τόσο μικρά και εύθραυστα, μα τόσο όμορφα ταυτόχρονα λουλούδια. Την θάλασσα την αγαπάς όμως πιο πολύ, το ξέρω, μα δεν το λέω στα άγρια κυκλάμινα για να μην ζηλέψουν και το όμορφο απαλό μοβ χρώμα τους μεταμορφωθεί στο χρώμα του αίματος.
Η θάλασσα όμως για εσένα είναι κάτι παραπάνω από φίλη, από αδερφή και από μητέρα. Η θάλασσα σου καθαρίζει τα αμαρτήματα από τις πληγές, σε κάνει πάλι ολόκληρο, χωρίς μώλωπες και γρατζουνιές, και σε κάνει τόσο ευτυχισμένο. Για αυτό την αγαπάς περισσότερο από εμένα.
Κοιτώ το γιασεμάκι που μου έκοψες νωρίτερα από τον κήπο της μητέρας σου, που ξεραίνεται και πεθαίνει τόσο σιωπηλά στο κομοδίνο σου και θυμάμαι την ερώτηση ενός φίλου «Εσένα, πιο είναι το καλύτερο δώρο που σου είχαν κάνει?» και τώρα αναρωτιέμαι άμα το γιασεμάκι που σκότωσες για εμένα είναι πιο όμορφο από το φιλί σου. Γελώ με την ανοησία μου, μα και βέβαια εσύ είσαι το καλύτερο δώρο, το δώρο ίσως ενός Θεού που μετά από χρόνια παραμέλησης και ξεχασιάς, θεώρησε σωστό να μου χαρίσει εσένα, έναν υπέροχο ιππότη, έναν άγγελο προστάτη, να με προστατεύει από την μοναξιά.
Α! Χαμογελάς στον ύπνο σου, αναρωτιέμαι άμα ονειρεύεσαι εμένα,
ελπίζω να ονειρεύεσαι εμένα! Γυρνάς από την άλλη και σε αγκαλιάζω,
σιγά-σιγά τα μάτια μου κλείνουν και σε συναντώ σε έναν κόσμο ονειρεμένο, εδώ είμαστε σε μια παραλία και έχουμε ξαπλώσει στην ζεστή αμμουδιά, μου θυμίζει το καλοκαίρι που ζήσαμε μαζί, το καλοκαίρι που αγαπήσαμε και οι δυο τόσο πολύ, και ήρθε τώρα η δικιά μου σειρά να χαμογελάσω!
Μπορεί για εσένα αυτά που γράφω να μην έχουν νόημα, μπορεί να μην συμπαθείς τόσο τα απλά γραμμένα, μα για εμένα είναι ο πιο εύκολος τρόπος να εκφραστώ και να σου πω πώς νιώθω.
Σου εύχομαι πάντοτε να βλέπεις μονάχα τα πιο γλυκά όνειρα αγαπητέ μου,
Καληνύχτα.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-11-2009 | |