Νούμερο τριάντα εννιά

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

Οι σκέψεις ουρανός με τόσα αστέρια..φεγγάρι όμως δεν βρέθηκε ποτέ!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια μοναξιά να κατατρώει ότι όμορφο
μας είχαν δέσμιους εμάς κι είχαμε την ντροπή στα μάτια
πως να χωρέσουμε λοιπόν σε δυο μικρότερα παππούτσια
αφού τα όνειρα δεν ήτανε στα μέτρα μας

Κι έχω εσένα θυσαυρό μα χάνω εμένα
γίναμε βλέπεις μάτια σ'άγνωστους καιρούς
χαμένα σε παλιές αγάπες που μυρίζουν ναφθαλίνη
πυκνή ανατριχίλα και μία νευρικότητα να πάει πέρα δώθε
μας μάθανε τόσο εύκολα να ξεχνάμε
και μας ξεχνούν το ίδιο εύκολα
αυτός που ήτανε τα πάντα απομένει μια σταγόνα στην δικιά μας την βροχή

Ένα ρολόι κι η ψυχή φαντάζει άπειρο
τρέχουν στιγμές στα μάγουλά μου
όταν κοιτώ πασαλειμμένες προσδοκίες κι ερειπωμένες λέξεις
ντύνομαι μαρασμό-στο είπα-
και περιμένω τα παππούτσια που θα με πάνε στο όνειρο

Μια μοναξιά να κατατρώει κάθε όμορφο
κι όπως τα όμορφα τα σβήνει ο καιρός,
πάρε τη σβήστρα αγάπη μου,σβησ'τον καιρό
οι μέρες θέλουν δεύτερη φορά να ερωτευτούνε
για να ζυγιάσουμε τα κάλλη.

Κάνω κιθάρα τ'όνειρο και τραγουδώ ελπίδες
είδες πως άραξε η ματιά σε κάθε μάγουλό σου
πόσες στιγμές να πάρω αγκαλιά στον ύπνο μου να σ'έχω;
Έσβησα τόσους ουρανούς για να μπορώ ν'αντέχω
κι όμως ο χρόνος μου περνά αφήνοντας ρυτίδες

Γίναμε κούκοι μοναξιάς γεμίζοντας σελίδες
κι οι φίλοι μας αράδες πάνω σε μια οθόνη
έντερ και συνεχίζω
αυτήν και κάθε νύχτα φοβάμαι τον κόσμο
εγώ πατώ ζουζούνια κι όχι ανθρώπους
θα'θελα όμως κι ένα ζευγάρι παππούτσια για να πατήσω τ'όνειρό μου

Νούμερο τριάντα εννιά φοράω ρε παιδιά
γιατί συνέχεια με στενεύετε;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-11-2009