Φόβος

Δημιουργός: katie, Κατερίνα

5/7/07 Γυμνάσιο πρέπει να πήγαινα-πρέπει να ήμουν λυπημένη κι είπα ντύσω τη θλίψη μου με όμορφα λόγια...είχα γράψει κι άλληγ μια στροφή που όλα λάμπουν αλλά δεν μου αρέσει τώρα και δεν τη γράφω

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όλα γύρω μου καταχνιά, κάστρα, θάλασσες,απέραντα βουνά
Δύσκολος ο δρόμος, τέρατα φριχτά σαν να βγήκαν απ' τον Άδη,
μονοπάτια ατελείωτα, φιδογυριστά, όλα γύρω σκοτάδι...
"Φως", "ήχος". Λέξεις ανύπαρκτες, βουβές.
Τα πάντα γύρω κλείνονται σε μυστικές σιωπές
Περπατώ κι η ύπαρξη τους άυλες χαρές...
Υψώνονται χαράδρες, με σφίγγουν κλωστές από ατσαλένιες χάντρες

Όλα γύρω μου, μηδαμινά, σύννεφα, άγγελοι, παραδείσια πουλιά
Περπατώ-κι ακόμα-τίποτα. Μόνο ο κρότος της σιωπής,
βέλη εξ' ουρανού, φτερά που πέφτουν καταγής...
Τίποτα. Μόνο η ανάσα μου σαν παραμύθι
το φεγγάρι απόμακρο κλεισμένο σ' αδιαπέραστα τείχη
Προχωρώ και γύρω μου ομίχλη, ο κόσμος μου μια λήθη...
Άστρα μπερδεύονται, στης καρδιάς μου τις επάλξεις διασταυρώνονται ξίφη

Όλα γύρω μου ντυμένα με γκρίζα, άτονη φορεσιά
Ο ήλιος αθέατος, μακρινός δε διαπερνά τα κλωνάρια
όσο οι ακτίνες του παίζουν βιολί με σπασμένα δοξάρια...
Ο βοριάς κρύες βόλτες φέρνει εδώ κι εκεί
σαν αζήτητο, χαμένο παιδί.
Η νύχτα θα παραμένει νύχτα όσο ο πόνος την τροφοδοτεί...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-11-2009