Η Τέχνη του Ταξιδευτή

Δημιουργός: Κωνσταντίνος2004, Κωνσταντίνος

” εμπνευσμένο από τον τίτλο της ταινίας “the art of travel”

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφιερωμένο στη Μαριάνα που έχει το ταξίδι στο βλέμμά της και στην καρδιά της, στο Γιώργη που έχει γιομίσει μουτζούρες το χάρτη της Ευρώπης, στο Σάββα που κάνει ότι μπορεί και με το παραπάνω (hocus Pocus my Brother Hocus Pocus), στο γλυκό Σοφάκι που ξέρει τι ζητάει ή έτσι νομίζει τάχα :-), στη Θοδωρούλα που έπρεπε να είναι εκεί… όπως κι εγώ…
Καλό ταξίδι παιδία



Να σαι εκεί όταν γκρεμίζουνε τα τείχη
να ‘χεις στο χέρι σου το πιο βαρύ σφυρί
Μα όταν τα χτίζουν πάλι να ‘σαι ‘κεί
να φτάνεις πάντα προτού φτάσουνε τα πλήθη

Να χεις το φως από την πρώτη αντήλια
Να χεις το χιόνι απ’ το ψηλότερο βουνό
Του ποταμού να χεις πλατάνια και δροσιά
Και του ονείρου όταν ξυπνάς τον καημό

Να χεις φεγγάρι πορφυρό κι αρματωσιά
Του γερακιού βλέμμα να χεις κοφτερό
Του ρόδου τ’ άρωμα να ‘χεις στο λαιμό
Κι από βοτάνι μαγικό σταλαγματιά

Τα αστέρια να χεις σα νυχτώνει οδηγό
Και μονοπάτι το αέρι που φυσά
Του νόστου ανάσα και του φόβου αναπνιά
Προτού ξυπνάς τ’ άστρο μη βγει το πρωινό

αλαργινό να χεις στα χείλη σου νερό
κρασί γλυκό σταφύλι και λαλιά
κεχριμπαρένιο στη τσέπη φυλαχτό
και από το τζάκι τ ’αναμμένο μυρωδιά

να χεις χορτάρι και εκκλησιάς καμπαναριό
χάδι της χαίτης του αλόγου στα μαλλιά
αρισμαρι και χαμομήλι στην καρδιά
χώμα απ’ τον πιο απότομο γκρεμό

να σαι εκεί όταν γκρεμίζουνε τα τείχη
να χεις στη σκέψη σου τον πιο βαρύ καημό
‘κεινον π’ ανθίζει σαν κυλά το δειλινό
και σου βαραίνει πάντοτε τα στήθη


Σαββατο 14/11/2009,
Αμαλιάδα Ηλείας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-11-2009