Ταινία, όχι Εκάτης. Κάποιοι με φώναξαν

Δημιουργός: Dimitra3

Θα μπορούσε να είμαι καθαρίστρια ή χαρωπή νοικοκυρά. Τίποτα απ΄ τα δύο, αγανακτησμένη μ΄ αυτή τη φασίνα είμαι. Κορίτσια καταλάβατε; Εκεί που έκανα φασίνα, διάβασα το ποίημα της Εκάτης και λέω, με ψάχνουνε.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στου κουβά μου τον πάτο
είδα πάλι το μέλλον και διάβασα
σκέψεις πρέπει να πλύνω
τον καημό ν΄ απαλύνω, μαράζωσα.

Ξεσκονόπανα έχω
τον σεβντά δεν αντέχω που φόρεσα
τα καινούργια παπούτσια
δρόμους όνειρα που ΄χα, συγχώρεσα.

Την καινούργια μου σκούπα
ν΄ αερίσω, ν΄ ασπρίσω, ν΄ αγιάσει
κι όση σκόνη θα βρω
στο μεγάλο σωρό, στο φαράσι.

Σιδερώνω κι απλώνω
μα ποτέ δε στεγνώνω απ΄ τα δάκρυα
βρόμικα και πλυμένα
στο καλάθι του νου, υποτάχτηκα.

Όλα αυτά μου φωνάζουν
σήκω κούκλα μου, όλα θα στρώσουνε
πάρε λίγο ανάσα
τα δεσμά σου παράτα, αγχώθηκα.

Και ο Σάκης εκεί
κάνει γυμναστική, στο απέναντι μπαλκόνι
δυό ματιές σπαταλά
το σεντόνι που απλώνω, λερώνει.

Με δυό στίχους σας γράφω
την ταινία που παίζω πρωινιάτικα
τι καλά που σας βρίσκω
βοήθεια να σταματήσω τρελάθηκα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-05-2005