στου ύπνου σου τ' ανάκτορα

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τρύπωσα δειλά στου ύπνου σου τ’ ανάκτορα
Σιγά πατώντας πα στα δάκτυλα
Κίονες ψηλοί ορθώνονται σαν χάρτινοι
Κι η σιωπή, τριγύρω μου αλαβάστρινη….

Γρύπες που κοσμούν την αίθουσα του θρόνου σου
Φυλούν , να μην περνάει ο χρόνος σου
Μέσα μου ξυπνούν τα πάθη τα’ αλευτέρωτα
Κι η ευχή να πέθαινα από έρωτα

[I]σε κορμί που ούτε τον πόνο αισθάνεται
ψυχή π’ αρνείται να παραδοθεί
μια στιγμή ψηλά πετά δίχως να πιάνεται
και μια στη γη να θέλει να κρυφτεί [/I]

βάθος κυανό μες στου λουτρού σου το άβατο
κι εγώ παπύρου φύλλο αμάραντο
θρέφομαι θαρρείς με το νερό της θύμησης
μια γελώ , μια κλαίω από συγκίνηση

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-11-2009