λάφυρα της αγάπης

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τον ουρανό έδεσα σφιχτά με σύρμα που δε λύνει
Κι έστησα δόκανο τσ’ αυγής και βρόχια να πιαστεί
Και στο λαιμό σφιχτή θηλιά πέρασα της σελήνης
Κι έδεσα χειροπόδαρα τη θάλασσα, τη γη

Και τα ‘φερα στα πόδια σου λάφυρα της αγάπης
μια θάλασσα να κολυμπάς, να βλέπεις ουρανό
κι όποτε θες του φεγγαριού το φως δικό σου να χεις
κι όποτε θες να λούζεσαι στο φως το πιο αυγινό

όλα τα αστέρια του ουρανού σου τα ‘στρωσα σεντόνι
κοχύλια από της θάλασσας τις αρμυρές πτυχές
σου μάζεψα, κι απ’ τα βουνά άσπρο ορεσίβιο χιόνι
για να παγώσω τις βαριές που σ’ έσκιαζαν σκιές

και στα ‘φερα στα πόδια σου λάφυρα της αγάπης
γιατί για σένα πολεμώ , μόνο για σένα ζω
μέσα στου μίσους τον καιρό και μέσα στης απάτης
αν χαίρεσαι θα χαίρομαι με τη χαρά σου εγώ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-11-2009