Νοσταλγία πικρή

Δημιουργός: martin luther, Athina-Queen

τι μας πιάνει καμμιά φορά!!!!!! θεέ μου συγχώρα με

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε ένα μαύρο κουτί όλη η ζωή μου πριν,
πριν να ζήσω, κάηκε άσπρο χαρτί και ήρθε στάχτη ζωή να ανακτήσω,
Δίχως λόγια πολλά με ένα βλέμα δειλά κοιταχτήκαμε,
και αμέσως μαζί στου ναυαγού την ακτή πεταχτήκαμε.

Ησουν κρύος πολύ και με κρύωνες,
ησουν άδειος πολύ και με άδειασες
την δική μου ζωή δεν λογάριασες.
Κενά θέλω, μικρά, μόνο γέμιζες
και δεν είχες θαρρείς απαιτήσεις ζωής
για να κέρδιζες.

Ενα βλέμμα κενό στο βαθύ ουρανό μόνο κοίταζε,
μια αγκαλιά με καρφιά, κλάμα με αναφιλητά που μου χάριζε.
Οταν ήρθε η μικρή στην ζωή ξαφνικά έπεσες εσύ απο το βάθρο σου
και ήταν λες η αφορμή για μια άδεια ζωή στο ναυάγιο σου.

Μια σταλίτσα κοντά στην δική μου καρδιά δεν σε ένοιωσα,
κρύα η αγκαλιά και με κρύα φιλιά την συνένωσα,
Πόσο κούρασε θεέ μου αυτή η απουσία μαζί σου την ζήση μου
πόσο μαύρη η ψυχή με μια μαύρη ζωή την συνταίριαξε.
Ειχά δάση εγώ και ρυάκια νερό και τα στέρεψες
Μια μικρούλα αγκαλιά με χιλιάδες φιλιά την κατέστρεψες.

τα ισοπέδωσες όλα για να ξαναχτίσω, σε ευχαριστώ!!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-11-2009