Ανοιχτό παράθυρο

Δημιουργός: Ιχνηλάτης, Δημήτρης Κωνσταντινίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πρίν την αυγή σε σκέφτομαι.
Την νύχτα σε κουρνιάζω,
μέσ` σε μεγάλες αγκαλιές.
Μα λείπεις και σπαράζω.

Δές τ` ανοιχτό παράθυρο.
Φευγιό μαζί και τέλος,
στης προσμονή σου τον καημό.
Φαρμακωμένο βέλος.

Κι όλο ρωτάς με στεναγμό
τα σύννεφα που πάνε.
Για που τραβάν και δεν ρωτούν
αυτούς που αγαπάνε.

Τα σύννεφα είναι μάτια μου
ψυχές που ανασαίνουν
και σαν αναστενάζουνε
κινούνε και διαβαίνουν.

Είναι ψυχές που άγιασαν
στου έρωτα το πάθος
κι απ` ανοιχτά παράθυρα
γλυτώσαν απ` το λάθος.

Οταν με δείς στον ουρανό
Ψυχή ν` αναστενάζω,
εσένα ψάχνω μάτια μου.
Μα λείπεις και σπαράζω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-11-2009