Ραγισμένο μπουκάλι

Δημιουργός: suaddo

Γραμμένο το καλοκαίρι, μου το θύμισε η προτελευταία δημιουργία "του κοριτσιού του Μαι". Αφιερωμένο, λοιπόν, σ' αυτήν...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσα στη νύχτα ταξιδεύεις σαν ατέλειωτη σκιά
που κάπου ψάχνει το κορμί της για να γείρει
και σαν παράξενο λουλούδι αναζητάς μια αγκαλιά
να ξεχαστείς με του ονείρου σου τη γύρη

Ποια άστρα απόψε τραγουδάνε τ’ όνομά σου σιγανά
και η ανάσα τους φωτίζει τα μαλλιά σου
μέσα στις φλέβες κολασμένη να σε καίει μια φωτιά
κι εσύ ν’ αφήνεις πιο νωπά τα βήματά σου

Μπροστά στα κύματα φωνάζεις μεθυσμένη και γελάς
σ’ ένα μπουκάλι τη ζωή σου την αδειάζεις
μέσα στη θάλασσα τη μαύρη με δυο λόγια το πετάς
να ταξιδεύει ραγισμένο το κοιτάζεις

Το πρόσωπό σου σιγοκαίει ο αέρας της βραδιάς
και μες στα μάτια σου αρμενίζει η σελήνη
πάνω στα χείλη σου το κόκκινο του αίματος φοράς
ένα τσιγάρο μες στα δάχτυλά σου σβήνει

Θα ‘μαι μαζί σου όπου κι αν πας μέσα στην τσέπη σου θα ζω
σαν ένας φίλος συντροφιά θα σου κρατάω
και κάποιο βράδυ ζαλισμένη απ’ τους καπνούς και το ποτό
ίσως μ’ ακούσεις να σου λέω «σ’ αγαπάω…»

Και ραγισμένο θ’ απομένει το μπουκάλι στο νερό
να ταξιδεύει μοναχό τη θάλασσά σου
και ραγισμένη θα γυρίζεις κάπου εκεί στον ουρανό
κι εγώ σαν ίσκιος θα κοιμάμαι στα φτερά σου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-11-2009