Καθρέφτισμα

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...τριανταμία...και κατεβαίνουμε...(ε)...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καθρέφτισμα


Παράπεσε κι απόψε το φεγγάρι
Στα μάτια σου και πώς να σε κοιτάξω
Στη σκοτεινή πλευρά σου πάω ν’ αράξω
Ακούραστο της μνήμης μου δοξάρι
Παίξε με σα χορδή αφιονισμένη
Γυμνή κι ολότελα ξαρματωμένη

Στάξε στη χούφτα μου χίλια ποτάμια
Και κάθε πρόσχημά μου σάρωσέ το
Καρφίτσωσε το στεναγμό στο πέτο
Μαρτυρικό απ’ τ’ άλικα πλοκάμια
Που μ’ έπνιξαν παιδί στους καταρράκτες
Γενναίοι μιας πεθυμιάς και λιποτάκτες

Στα σύνορα τα μυστικά θαμμένα
Ξημέρωσε κι ο ήλιος θα πυρώσει
Τα μάτια μου απ’ τα μάτια σου θα σώσει
Θα λιώσει τα φιλιά τα χιονισμένα
Ξυπόλητη τις πέτρες θα ματώσω
Θα σε ξεχνώ για να μη σε προδώσω

Εχθροί και φίλοι κι άμυνες κι εμπόδια
Και το χαλί τραβήχτηκε ως τα πέρα
Η μαγική σου έσπασε φλογέρα
Κι η ελπίδα σου αποδείχτηκε πλανόδια
Άπιστη κι ανελέητα θυμωμένη
Νικήτρια και προπάντων νικημένη

Κατάσαρκα μια μεθυσμένη ρότα
Αντίθετη απ’ τη φορά τ’ ανέμου
Άχρονος νόστος βίου ξενιτεμένου
Με φυλαχτό χώμα, κρασί κι ιδρώτα
Να σφάζω το μπορώ με τη συνήθεια
Άλυτος κόμπος, ψέμα και αλήθεια

Λάφυρο του πιο άνισου πολέμου
Άκλαφτο εσύ κι αγαπημένο ταίρι
Ψάχνω ουρανό για να σε βάλω αστέρι
Να σε κοιτώ να λάμπεις, άγγελέ μου
Τα σ’ αγαπώ μου ρίχνω σε πηγάδι
Καθρέφτισμα σου να ‘ναι κάθε βράδυ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-11-2009