Στον ...εξοστρακισμένο 15χρονο αλήτη Δημιουργός: Χρησμός, Χρήστος Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ποτέ δεν έλειψε ένα ψίχουλο ψωμί
ούτε ακόμη κι απ’ το σπίτι ενός αλήτη
όμως θαμπώνονται στο φως τ’ αποσπερίτη
όποιοι συνήθιζαν να ζούνε μ’ ένα ’’ΜΗ’’
κι όσοι στραβά καταλαβαίνουν την τιμή
κι αλήτη πάντα βρίζουν τον σπουργίτη…
Βαρύ ήταν το μολύβι του στο σπίτι
κι έκανε διάλειμμα στου ’’νόμου’’ τα σχολειά
μικρό δεκαπεντάχρονο σπουργίτι…
’’Τον είδαμε να σκύβει, τον αλήτη
και πέτρες να κρατά στην αγκαλιά’’
κατέθεσαν στου λύκου τη φωλιά
για τον αλήτη που δεν έμαθε να σκύβει
-ελεύθερου χαμόγελου γενιά-
σκυμμένα και ανέραστα σκυλιά
γεμίσαν την καρδούλα του μολύβι,
βαρύ μολύβι που τον ήλιο κρύβει
και φέρνει πιο βαριά τη χειμωνιά…
Μικρό δεκαπεντάχρονο σπουργίτι,
σε ποια κυνηγημένη γειτονιά;
ποια φώτιζε γελώντας σκοτεινιά;
ποιοι να πενθούν του κόσμου τον πολίτη,
που αλήτες ’’έντιμοι’’ τον είπανε αλήτη
γιατί έφτυνε στου νου την παγωνιά…
Κι έτσι γεμίσαν την καρδούλα του μολύβι…
Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-11-2009 |