Η ύστατη αυλαία

Δημιουργός: margatsif, ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

......................!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο σπίτι μόνος κι έξω πέφτει η βροχή
το φόρεμά σου στο σκαμπό του σαλονιού μας
για μας ξεκίνησε μια άλλη εποχή
τα όρια σπάσαμε κι αυτού του εαυτού μας.

Ξέρω το τρένο που επιβάτη σε κρατά
ποιάς πόλης σκίζει το κορμί και προχωράει
και πως το δάκρυ σου βουβά αργοκυλά
κι ώσπου να φτάσεις, ύπνος δεν θα σου κολλάει.

( R )
Παρέα μου έχω ένα ουίσκι και καπνό
στα μάγουλά μου δύο δάκρυα παρέα
ήταν μαχαίρι το αντίο το στερνό
πόνος το κλείσιμο στην ύστατη αυλαία.

Έτσι θα μείνω να θυμάμαι ως το πρωί
το ξεχασμένο σου αγγίζοντας φουστάνι
πόσο γεμάτη ήταν με σένα η ζωή
τα λάθη πούγιναν και είπαμε πως φτάνει.

Τις πιο ωραίες μας στιγμές θ'αναπολώ
κι άλμπουμ θ'ανοίξω να σε δω,να σε κοιτάξω
μούπες αν φτάσω θα σε πάρω να σου πω
μα την απόφαση που πήρα δεν θ'αλλάξω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-12-2009