Πενθώ

Δημιουργός: Μετέωρος Άγγελος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πενθώ τις κόρες που 'χαν μάτια χρυσαφένια
σώμα βαστούσαν αρχαίας αγαλμάτινης Θεάς
δυο χείλη αφίλητα στο πρόσωπο ζωγραφισμένα
μα έρωτα δεν γεύτηκαν στις μέρες της ορμής τους

Πενθώ τις μνήμες που 'χουν σβήσει μες τα χρόνια
που σπάταλα προσφέρανε αναπολήσεων διαδρομές
που οδηγούσαν σε στιγμές σμαράγδια λαμπερά
μ' αφομοιώθηκαν απ' του χρόνου την πλημμύρα

Πενθώ τους νέους που τη νιότη ξεφτιλίσαν
που με κουρέλια έντυσαν την επανάσταση τους
που τη φωτιά τους έσβησαν σε πρόστυχους διαλόγους
και τ' όνειρα τους έβαψαν στης άνεσης το χρώμα

Πενθώ το χρόνο που περνά λιώνοντας τα κορμιά
κάθε ώρα ασήμαντη που τον κόσμο παρασέρνει
τον Κρόνο της ζωής που τα παιδιά του καταπίνει
τα χνάρια μας στα χώματα που τυχαία θα σβηστούν

Πενθώ τον μικρό κι ασήμαντο μου εαυτό
φτηνό κερί π' ασθενικό φως αιμορραγεί η ύπαρξη του
ωρολογιακός μηχανισμός στα θεμέλια της επιβίωσης
με την αντίστροφη μέτρηση να έχει ήδη αρχίσει…

Μετέωρος ʼγγελος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-05-2005