Φεύγω

Δημιουργός: ppoppo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]ΦΕΥΓΩ

Της ερημιάς τ' απόσταγμα τα χείλη σου νοτίζουν
γεύση γλυκόπικρου καιμού στάλαξε στο λαιμό σου
σαν καρδιοχτύπι ρολογιού που σκότωσες τις ώρες
και σαν αδέσποτη βολή που τριγυρνάς απόψε
διασχίζοντας το παρελθόν σε ήλιους και σε μπόρες
μοιάζουν τα μάτια σου γνωστές και άγνωρές μου χώρες.

Μπροστά στο κύμα προχωρώ βρέχοντας τη ψυχή μου
στέγνωσε η δόλια να θωρεί και να σε περιμένει
κάπου μακριά ο ορίζοντας τα σύννεφα μαλώνει
μη βρέξουν τώρα που κινώ μακριά σου να ξεφύγω
κι η μόνη ελπίδα για ζωή το δρόμο μου απλώνει
αγέρας σύντροφος καλός τα δάκρυα στεγνώνει.

Συγνώμη που σε άφησα στα βράχια ξαπλωμένο
να σε χτυπούν οι άνεμοι, οι πόνοι καταιγίδες
σα αποδημητικό πουλί χάνεσαι κι όλο φεύγεις
συχώρα που τη δύναμη δεν έχω να κοιτάζω
που όλο απομακρύνεσαι και τη ζωή ξοδεύεις
στάλα τη στάλα της μεθάς σβήνεις κι αργοπεθαίνεις.

Τώρα κοιτάζω όλο μπροστά και στ’ ανοιχτά ξεφεύγω
όσα τα κύματα στη γη τόσες οι τύψεις πού ‘χω
δε μπόρεσα για σένανε κάπως να βοηθήσω
κρατάω πάντα ζωντανό το υπέροχο το μπλε σου
θα σ’ αγαπώ ωκεανέ βαθιά θα σε τιμήσω
μη μου ζητάς όμως ποτέ τα μάτια σου να κλείσω.[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-12-2009