Στις πρώτες πλεκτάνες

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με δυό λέξεις μονάχα απλές
ν’ ατενίσεις το ρεύμα του χρόνου
των τυράννων να δεις τις οπλές
και να βρεις τα σημάδια του φόνου.
Αν αλλού σε οδηγήσει ο Νοτιάς
κει που θάνατο ουρλιάζουν τα στίφη,
πάρε στάχτη ληγμένης φωτιάς
κι από αμύγδαλα πάρε κελύφη.
Άναψέ τα στην άκρη της γης
η καπνιά τους να είναι οδηγός σου
αν στον όχλο μονάχη σου βγεις
της καρδιάς θα ‘μαι εγώ ο ναυαγός σου.

Με μια πέτρινη μόνο σιωπή
ν’ αντηχήσεις του έρωτα λέξεις
αν η αγάπη στα δύο κοπεί
και αυτό το κακό να τ’ αντέξεις.
Μα πριν βγεις στων πελάγων τη γη
στο ασπρογάλαζο κύμα του Νότου
κάνε αυτό που σου λεν ναυαγοί
μπες ξανά στο μικρό το κανό του.
Προχωράτε στης γης τ’ ανοιχτά
μα σε ρεύματα αντίκρυ μη πάτε
αν τα όνειρα είναι φριχτά,
και κανό, και κουπιά παρατάτε.


Με αναπόσπαστες νύχτες του χτες
μα δρασκέλισμα στα όνειρά του
μην αφήσεις ρωγμές ανοιχτές
μα ν’ απλώνεις παντού τ’ άρωμά του.
Και στις πρώτες πλεκτάνες τους δες
πως την πνίγουν τη γη των ερώτων
πως χαλούν του χαμού τις ορδές
πως τις παίρνουν τις θέσεις των πρώτων.
Αχ! μη πεις πως ξανά θα χαθείς
πως και πάλι θα μείνεις απ’ έξω
ο καημός μου θα είναι βαθύς,
και δεν ξέρω ξανά αν τ’ αντέξω

8.12.09

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-12-2009