Ανάσες της Δροσιάς

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B][align=center]Ανάσες της Δροσιάς

~~

Τι χρώμα μοβ που έχει πάρει ο ουρανός!
λες και αρχίζει πένθιμα του πρωινού η νέα μέρα..

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

Ξημέρωσε.
δεν κελαηδούν πουλιά
και τα λουλούδια στις αυλές κοιμούνται αθώα

σε μια γωνιά κουλουριασμένα δυο σκυλιά
κι απ’ τις ανάσες της Δροσιάς πίνουν αιώνες μοναξιάς

σήμερα χάνω ό,τι ποθούσα πιο πολύ
μα πιο πολύ απ’ τ’ άγγιγμά σου όλη εσένα
έμοιαζες μ’ έρωτα και ήτανε γιορτή
σκέψη καμιά να μη γυρνά στα περασμένα..

μπλεγμένοι άνθρωποι, μπλεγμένες καταστάσεις
σχέσεις περίπλοκες και στου μυαλού τη ζάλη μπλέκονται οι χορδές μας
κάπου υπάρχουν αραγμένες οι ψυχές μας
και στο μηδέν κάθονται οι σκέψεις και τα πίνουνε

σ’ ένα υπόγειο γεμάτο από υποσχέσεις
κι από ενθύμια και τάματα που αργήσανε
κινούνται αθόρυβα οι δείχτες των καιρών
να προμηνύουν ένα ΤΕΛΟΣ που αναπτύσσεται

λίγα λεπτά για μια ατελείωτη αγάπη
αρκούν για τώρα όταν κάποτε δεν έφταναν
εικοσιτέσσερις μονάδες χρονικές για ν’ ανταμώσουμε

φαίνεται πως όλα στη ζωή προσωρινά αναπτύσσονται
προσωρινά κινούνται, οδεύουν και ελίσσονται
καθώς περιορισμένα συνεχίζονται και κάποτε πεθαίνουν

και καταλήγουν όπως τόσο απλά, παροδικά αρχίζουν
με τα όνειρα δεμένα μες τη σύντομη ζωή τους!

άραγε ξέρει και κανείς πόσο προσωρινά υπάρχουμε κι εμείς;
κι αν όσα ζήσαμε ή κάναμε ή αφήσαμε ή γράψαμε
ή τραγουδήσαμε στους άλλους
θα τα βρούνε λέτε, προσωρινά αφημένα πάνω στο τζάκι τα Χριστούγεννα
ή θα τα ρίξουν έπειτα στην αναμμένη φλόγα;

και με καημό και μ’ ένα πάθος άσβεστο θα τα διαβάσουν όπως πρώτα
προσωρινά να θυμηθούν το παρελθόν τους για να κλάψουνε;

Θαυμαστικό!
μεγάλη απορία, παχύ θαυμαστικό
διπλό τεράστιο ξενόφερτο πλατύ ερωτηματικό??
και μες τη μέση μία άνωθεν τελεία να ελπίζει ακόμα
να περιμένει κάποιον σα ζεστή φωτιά, παραμονές Χριστούγεννα στο τζάκι..


Γιώργος_κ[/align][/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-12-2009