Μια ιδέα μικρή

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

To σημαντικότερο στη ζωή είναι να νιώθεις ευτυχία χωρίς λόγο. Τα μωρά νιώθουν έτσι κι όσοι παρέμειναν παιδιά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παγωμένο κατώφλι με ελπίδες θνητών
λευκό μαρμάρινο σκαλί δεν ξεμακραίνω
με το βήμα αυτό να αγιάζει η ζωή
με το πέλμα γυμνό να σε γυρεύω.

Αν σκληραίνω με τα χρόνια μη χαθείς
μες του θεού τα ακαλλιέργητα χωράφια
εγώ δεν πίνω απ’ τις θλιμμένες τις βροχές
στα καλοκαίρια τα μικρά, ζεστά μου βράδια.

Στης ερήμου τα ίχνη με α-κολουθείς
εκεί τελειώνει η σιωπή και σημαδεύω
της αγάπης μου βέλος ξέρει αν θα βρεις
σ’ αυτό που ζήτησες αρχή, μέση και τέλος.

Ζωγραφίζω σπαθιά και μια μάχη εδώ
ζωγραφίζω δυο μεγάλα ποτάμια
σαν της γης το φλοιό να μπορέσω να πιω
τα φλουριά ανταλλάσσω κι αλλάζω
με μια ιδέα μικρή, χέρια άδεια.

Την καρδιά σου ακούω και πια δε γελώ
αμοιβή πριν να βρω στα σκοτάδια
μια δεμένη ζωή στη μικρή συλλαβή
να με δένει σ’ αυτά τα σημάδια.

Θα λυθώ και μετά μακριά θα σε δω
σαν παλιό μου γλυκό πεπρωμένο
πριν μας πάρει το κύμα ρωτάς το γιατί
μη μ’ αφήσεις ζητώ κι υπομένω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-12-2009