Χέρι απλωμένο μοναξιάς

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αυλάκωσαν τα μάγουλα
δυο όνειρα που αφήνουνε τα δάκρυα για μένα
μυωπικά..
το ίδιο θαμπή μας φαίνεται η ευτυχία
μοτίβο γρήγορο που θέλει να παλιώσει!
Ξέρεις τους άγνωστους εχθρούς κάποιας αγάπης
αυτούς που τρέχουν να προφτάσουν τον κοντινότερο σταθμό,
και λαχανιάζουν προσπαθώντας να μην νιώθουν
για επόμενες αγάπες μόνο σκέφτονται
κι εκείνες να μην μυρίζουν σαν τις πρώτες
μελαγχολία κι άρνηση..
Χωρίς γυαλιά που πας;Θα μου σκοντάψεις..
Να λησμονήσει η ψυχή θα πρέπει πρώτα..και να κλάψεις
για ν'αρνηθείς κάπου δυο δεκαετίες σκόρπιας ζωής!
Σιγά μην κλάψω..σιγά μην φοβηθώ..

Ξημερώνει ένα αύριο μπαγιάτικο
κι εσύ πάλι εδώ μέσα γράφεσαι..
τρέχουν τα μέσα σου κι όμως τα μάτια στεγνά
κι ας χαρακώσαν τα μάγουλα
κι ας ξενυχτήσαν τις σκέψεις
μυωπικά παραμένουν τα όνειρα και παραπανίσια
σαν τα κιλά ένα πράμα
με μία διάθεση σπασμένη
και μια καρδιά αδειανή
που θα με βρω σ'όλα αυτά;

Κι έχω εσένα που με διαβάζεις
νομίζοντας πως γράφω
τί γράφω;
αηδίες!
απλά κλείνω τα μάτια και πότε πότε ονειρεύομαι
όμορφα..άσχημα..
γυμνά..ντυμένα..

Θυμάμαι τα μάτια μου όταν έπεσαν επάνω στα δικά σου
και χτύπησαν...
αιμοραγούσαν για χρόνια
Ύστερα τις σκιες που ανταμώσαν πιασμένες απ'το χέρι
κι ένα χέρι απλωμένο μοναξιάς
όμως δεν γίνεται να μην σ'αφήνω να φύγεις
όταν στεγνώνει από αγάπη η ψυχή
τρέχει το δηλητήριο απ'τα χείλη

Αυτό το βράδυ κάνει κρύο
τόσο κρύο που οι λέξεις κόλλησαν στα δάχτυλα
και βρέχει
βροχή που πέφτει απ'τα μάτια
και κάποιοι εκεί έξω να κλαίνε μοναξιές
να μην κοιτάς εμένα
εγώ τις φόρεσα τις λέξεις σου μία μία
και δεν κρυώνω τώρα πια
τίποτα δεν μ'αγγίζει

Θυμάμαι ένα φιλί στο στόμα κι ένα κατακόκκινο σ'αγαπώ
έσταζε η υπόσχεση σαν αίμα
σαν κοκκίνιζε η αγάπη και χαμήλωνες το βλέμμα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-12-2009