Μύρινα

Δημιουργός: Κωνσταντίνος2004, Κωνσταντίνος

Μην μένεις απλά κύλα…

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανεμοστρόβιλους ζητά η θάλασσα στο βάθος
Και τα καΐκια δέσανε στα στεγανά μη μπάσουν
Νερό από τα σύννεφα που τρέχουν να προφτάσουν
Τον άνεμο που απλώνεται επάνω τους με πάθος

Δεύτερη μέρα στο νησί κι η Μύρινα βουλιάζει
Κλωνάρι που ξεχάστηκε χειμώνας και ανθίζει
Ένα παράξενο σκοπό η νύχτα μου σφυρίζει
Έτσι που μπλεκετ’ η βροχή με θάλασσα μου μοιάζει

Το ρυμουλκό σα σφύριξε και κίνησε για μέσα
Στη σκουριασμένη πρύμνη του πουλιά θαλασσινά
Τα λόγια μου σαν αστραπές πίσω απ’ τα βουνά
Μες στο αιγαίο απλώθηκαν και ούτε κει χωρέσαν

Θλίψη χαλάζι που ‘γινες και τις σκέπες ματώνεις
Απ’ το παράθυρο κοιτούν και σε φορούν στο βλέμμα
Μέσα στους κύκλους της ζωής είναι αρχή το τέρμα
Μα αναστενάζεις και δε θες τίποτε να τελειώνεις

ή πολεμίστρα ή λάβαρο σ’ αλλάζει ο καιρός
Πίσω σου ο ήλιος σκιάζεται στο κάστρο ν΄ ακουμπήσει
Απλώνεις να ‘ρθει πιο κοντά εκεί που πάει να δύσει
Κι όλο σου βάφει τα μαλλιά με το στερνό του φως

Δεύτερη μέρα στο νησί κι Μύρινα βουρκώνει
Τα Φώτα που αχνοφέγγουνε σου δείχνουν το λιμάνι
Τώρα που απ’ όλες της ευχές καμία δε σου πιάνει
Μονάχα ζήσε ότι ζεις και η καρδιά ας ματώνει

Μύρινα Λήμνου
17/12/2009

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-12-2009