Τα δημόσια πληντύρια

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Kάποτε ρώτησαν ένα παιδί τι ήθελε από τον Άη Βασίλη. Και εκείνο είπε με παράπονο: “Το μπαμπάκα μου”. Και ο μπαμπάκας του ήταν ζωντανός!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Στης Αμερικής το νότο πάω σε δημόσια πληντύρια.
Εκεί συναντώ ανθρώπους που ’χουν άλλα ήθη κι έθιμα.
Πλένουν ρούχα με λεκέδες από μπαρ και διυλιστήρια.
Κι όταν πιάνουμε κουβέντα όλοι μου μιλάνε έκθυμα.

Μία μέρα συναντάω ένα δωδεκάχρονο μικρό παιδί.
Μοναχό του ρούχα πλένει, είναι λυπημένο, απεριποίητο.
Η καρδούλα του αγάπη και συμπόνια δεν πρέπει να ’χει δει.
Στην πατρική την καλοσύνη φαίνεται εντελώς αμύητο.

Μια ζεστή ματιά του ρίχνω, του χαρίζω ένα γλυκό χαμόγελο.
Με κοιτάζει μ’ ένα βλέμμα πονεμένο, παγερό κι αδιάφορο.
Τα δυο χείλια του σουφρώνει και μου ανταπωδίδει ένα πικρόγελο.
Στην ψυχή του τόσος πόνος είναι έγκλημα κατάφωρο.

Καθαρά θα βγουν τα ρούχα από τα δημόσια πληντύρια
Μα ποιος μπορει να καθαρίσει τις αθώες παιδικές ψυχές;
Να πάψουν τα παιδιά να είναι των γονιών τους υποχείρια.
Σάρκα και οστά να πάρουν οι επιθυμίες τους και οι ευχές.[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-12-2009