Όλα ωραία;

Δημιουργός: Γιάννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έβρισκα όλα -έστω πολλά- να είναι τυχαία,
τυχαία, συμπτωματικά και αναπάντεχα.
Τυχαία, συναρπαστικά κι ίσως ωραία,
ωραία στο τέλος, όταν -τέλος- όλα τ' άντεχα.

Τ' άντεχα όλα, αφού -τα περισσότερα- τα ξέχασα.
Μείνανε λίγα, να θυμίζουνε -σαν μια πληγή
που δεν κατάφερα να κλείσω- ότι σ' έχασα,
σε μια φρενήρη όσο αναπάντεχη φυγή.

Σαν σ' έναν κύκλο που γυρίζει ολοένα,
σαν γαλαξίας, που διαστέλεται διαρκώς
και δεν μπορώ εγώ, στο κέντρο του, ούτε ένα
να συγκρατήσω έστω μόριο της σαρκός

του χρόνου εκείνου, που αδιάκοπα κυλάει
μεσ' απ' τα χέρια, το μυαλό και την ψυχή
και τίποτα δεν μένει πίσω να με πάει
πίσω, σ' αυτήν όπου ξεκίνησα μικρή στιγμή

του χρόνου εκείνου, που υπήρξε η ουσία
της ύπαρξής μου, που από τότε κυνηγώ
κι ας μένει μέσου μου, κενό, κάποιου απουσία
που, όσο κι αν θέλω, δεν μπορώ να θυμηθώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-05-2005