όρμησες στου απόλυτου το θαύμα

Δημιουργός: l;)ena, lena

ΑΝΤΙΟ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ναι σε πίστεψα, γιατί είχα ανάγκη να το κάνω , ίσως περισσότερο από εσένα.

Σε πίστεψα σαν να μην είχα πληγωθεί.Ήθελα να ναι από τα σπάργανα της χαράς αυτή η αγάπη..Πηλός από φως κι αφή οπλισμένα αγκαλιά !
Σε νανούρισα στα μάτια μου με χίλλιες σιωπές γεμάτες από την ανάσα σου, τους φόβους σου. κάθε σου τρυγμό..εγώ εκεί...Eσυ......................;
Κουράστηκες νωρίς..ίσως δεν ήξερες τι να την κάνεις την χαρά..Τόση χαρά..
Έμαθες όμως κοντά μας πολλά. Όπως κι ε΄γω από εσένα.
Ακόμη ένα γράμμα που δεν θα δεις, όπως τόσα άλλα,αλλά θέλω να στα πω

όχι τα γιατί..αυτά είναι στο αντίο και τα κλειδιά πεταμένα στο χάος..

Απλά πίστευα καρδούλα μου , ότι μας δένανε ζωές ανείπωτες στα χείλη..κι όμως ήταν σαν να ζωγράφισα τον ωραιότερο πίνακα με αόρατα χρώματα..
ήταν σαν να έγραψα το ωραιότερο ποίημα με αόρατες λέξεις..Τελικά μόνο εγώ είχα το προνόμιο η την τιμωρία να τα θαυμάσω..

Ποιος μπορεί να καταλάβει εναν λογικό που τρελένεται;

Πέρασα πολλά βράδυα μόνη μου, μέσα σε σκέψεις και ευχές..Στο Άμστερνταμ αγόρασα ένα "μία ώρα"
πάνω σε αυτήν άφησα σημάδι από το κραγιόν της ψυχής μου κι ένα αντίο επάνω στα μαλιά σαν χάδι
από στίχο...

Σε γνώρισα σαν άγγελο...Έπεσες ..τρόμαξα από την αγάπη που προκαλείς..μα αν ήταν αγάπη δε θα τρόμαζε...Δεν πρόλαβα να κάνω όλα αυτά που είχα μέσα μου, γιατί τα ένιωσες ξένα, μάλλον ποτέ δικά σου...


ΗΔΟΝΗ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΣΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ

ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΕΡΕ ΜΟΥ ΧΑΡΑ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-12-2009