Παρθένος

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι αν ποτέ δεν άγγιξα,
την πηγή της αγάπης...
Κι αν ποτέ δεν δίψασα,
νερό να πιω του έρωτα...
Πόσα λουλούδια,
μπορούν ακόμα ν'ανθίσουν,
στο τραγούδι μου?
Και πόσα ακόμα,
κλωνάρια μυρτιάς,
μπορώ να φυτέψω,
στον δικό σου κήπο?

Όλα είναι ίδια για μένα,
οι μέρες ατελείωτες,
τα βράδυα μου μισά,
και μόνος θα σε σκέφτομαι...
Μια σιλουέτα γκρίζα,
κι άχρωμη θαρρώ,
κάθε απόγευμα,
σαν μαγεμένη να μου γνέφει....

Λίγο πριν στάξουν τα δάκρυα,
θα σε κοιτάζω απορημένος,
σαν ένας παρθένος...
Αμόλυντος απο γυναίκας οσμή,
και χωρίς το παραμικρό ψίγμα,
το ελάχιστο σημάδι απο χάδι,
ούτε ένα κομμάτι αγάπης...
Μόνο μια στάλα σπέρμα,
μιας αυτοικανοποίησης....

Κι αν ποτέ δεν ζήτησα,
το θηλυκό σου κορμί,
στα χέρια να το έχω...
Κι αν ποτέ δεν είχα,
ούτε ένα φιλί σαν αντίο,
χαραγμένο στο μέτωπο...
Θα περιμένω το επόμενο τρένο,
και θα στήσω καρτέρι,
επάνω στις γραμμές...
Παρθένος να μείνω για πάντα,
στ'ορκίζομαι....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-05-2005