Λάμιες

Δημιουργός: χρηστος καραμανος, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ

ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΠΟΥ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΚΑΘΕ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άπιαστες χείμερες, τα όνειρά μας,
πνίγουν οι ελπίδες μας, κάθε χαρά μας,
και τραυματίζεται, βαριά η καρδιά μας,
λάμιες ξεσκίζουνε, τα αγνά κορμιά μας.
-
Θύμησες πλάνες, αποσταμένες,
κι οι αναμνήσεις μας είναι κλεμμένες,
λάθρα διαβάζουμε εφημερίδες,
παραμονεύουνε στυγνές ακρίδες.
-
Κόρακες μαύροι, με υπεροψία,
ψάχνουν για νάβρουνε, την ευκαιρία,
άρρωστοι σύζυγοι, με υποψία,
γυρεύουν μάταια, ζεστή φιλία.
-
Οι φίλοι, κόλακες και καταδότες,
κουκουλοφόροι αστοί, όλοι οι προδότες,
κι εγώ νομίζω, πως μ αγαπάς,
μα ξάφνου φεύγεις και μ άλλον πας.
-
Στο πλήθος χάνεσαι και δεν σε βρίσκω,
τσάμπα ανέλαβα κι αυτό το ρίσκο,
έπρεπε νάχα, εγώ τον νου μου,
κι όχι να χαίρομαι, αφ εαυτού μου.
-
Η εξουσία, όλους μας λιώνει,
του Οκτώβρη τ όραμα, με βαλαντώνει,
φωτιές μου καίνε, κάθε μου όνειρο,
έχω εχθρό μου, τον πιο παμπόνηρο.
-
Ιδέες μέσα μου, οι κορυφαίες,
γυναίκες γύρω μου, οι πιο ωραίες,
το σώμα όμως, ζητά εσένα,
κι ας έχεις πάψει, νάσαι παρθένα.
-
Οι λάμιες πάντα, είναι παρούσες,
γυρίζουνε, μέσα στο νου μου, κυοφορούσες,
να μου επιβάλουνε, θέλουν, την άποψή τους,
και να γεννήσουνε, την διαδοχή τους.
-
Σε μένα έγκειται, ν αποφασίσω,
και αν τον όρκο μου, εγώ κρατήσω,
μάχη θα δώσω, μέχρις εσχάτων,
δεν θα πατήσω, επί πτωμάτων.
-
Η λύτρωση μου, έρχεται τώρα, θριαμβευτικά,
και καταπίνω, όλα τα σχόλια, τα ειρωνικά,
άνθρωπος είμαι και τέτοιος μένω,
τις λάμιες έμαθα, πώς να πεθαίνω.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-12-2009