Το νερό της λησμονιάς

Δημιουργός: Evita[Iris], εVα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και εκεί που νομίζεις
ότι η ζωή σου τακτοποιήθηκε καλά σε συρταράκια
τα μονοπάτια που άφησες απερπάτητα
γεμάτα φύλλα,χιόνια και ηλιαχτίδες
σε ακολουθούν σαν κομμάτια ξεχασμένου ουρανού.

Κάτι πρόσωπα -φαντάσματα- με περισσή ομορφιά
γερασμένα, γελαστά, αγέλαστα
κοιτάζουν πίσω από τον καθρέφτη
εσένα
που είσαι μπροστά από το γυαλί
και ψάχνεις την επαφή.

Μυρίζει ενοχή η ατμόσφαιρα
όταν ανοίγεις παλιά ραβασάκια
κάποτε υπήρξες ευτυχισμένος
και κάποτε οι μέρες είχαν διαφορετικά χρώματα η καθεμιά
άλλες εποχές. Τώρα πήγαμε μπροστά
ή όχι.

Κάτι παλιά ποιήματα
που είχανε τόση χάρη
και ομορφιά
μοιάζουν αμήχανα.
άλλαξες;

Διαβάζεις την "Σονάτα του Σεληνόφωτος"
μα δεν έχεις κάποιον που να σε γλιτώσει απ' την μελαγχολία του.
Δεν ωφελεί.Άστο να βυθιστεί στην λήθη του μυαλού.

Αι ποιηταί....

Αι ποιηταί, τα πιο πληγωμένα πλάσματα του κόσμου

αυτούς δεν τους χαρίζεται το νερό της λησμονιάς

γι' αυτό η ψυχή τους δεν βρίσκει νέο σώμα να ζεσταθεί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-12-2009