Τρίαινα

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ρίχνω στην πηγή το κέρμα
κι οι ευχές πάνε βροχή
μια μου λες: «εδώ το τέρμα»
μια μου λες: «απ’ την αρχή».
Και με παίρνουν οι ανέμοι
στου καημού τα δειλινά
της αγάπης η ανέμη
Θε’ μου πως κλωθογυρνά

Στο ‘χω πει πως είναι κρίμα
να ‘μαι εγώ το αλάνι σου
το αφρογάλαζο απ’ το κύμα
να ‘ναι το μελάνι σου.
Κι όμως φαίνεται ο αγώνας
ύπουλος σαν ύαινα
έρχεται ένας Ποσειδώνας
και κτυπά με τρίαινα.

Της αγάπης το νυστέρι
έλα βάλτο πιο βαθιά
να φανεί μέσ’ απ’ το αστέρι
των καημών η αρμαθιά.
Κι αν γεμίσει με αίμα η σκάλα
θα ‘ναι το αίσθημα βαθύ
μα αν δεν στάξει όμως στάλα
θα ‘χει ο έρωτας χαθεί

10.07.08

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-12-2009