Οδός ερήμου, πουθενά

Δημιουργός: vlachos, ΓΙΑΝΝΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΟΔΟΣ ΕΡΗΜΟΥ, ΠΟΥΘΕΝΑ

Ζω. Σε αδιέξοδο, κενό,
οδός ερήμου, τέρμα.
Κουράστηκα να κουβαλώ,
μπάζα ζωής και έρμα.
Σκούριασαν οι ώμοι κι’ αντοχή,
μολύνθηκε η αναπνοή,
ο αέρας π’ ανασαίνω.

Ζω. Στο ετοιμόρροπο γιαπί, τυφλός,
ας ήξερα και το γιατί.
Ζω. Σε ακατοίκητο νησί, γυμνός,
ναυάγησα στη λογική,
μονάχος μου πεθαίνω.

Οδός ερήμου, πουθενά,
συνοικισμός η απονιά,
σε υπόγειες θυρίδες.
Άδικη ήσουν μοιρασιά,
τα βάσανα με μετρητά,
στο βερεσέ οι ελπίδες.

Οδός ερήμου, πουθενά,
παντρεύτηκα τη μοναξιά,
ανήμερα χειμώνα.
Μου κλέψαν’ χάδια και φιλιά,
τα αντάλλαξαν με γηρατειά,
κλείδωσαν τον αιώνα.

Καμίνι η έρημος, βουνό,
ασθμαίνω, ανεβαίνω.
Μούχλα και λάσπη στο μυαλό,
γλιστράω, ολισθαίνω.

Τον αδιάφορο καιρό,
ξυπόλητος τον περπατώ,
γερνάω.
Να χύσω δάκρυ από καημό,
απ’ έρωτα τον πυρετό,
ζητάω.
Μια στάλα αγάπη να πιαστώ,
σενάριο να ονειρευτώ,
αιτία να αναστηθώ,
διψάω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-12-2009