Περιγραφές

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν τα μάτια, τα δειλά,
βγάζουν φωτιές,
καθώς κατεβαίνω στην απελπισία,
να συναντήσω πελάτες
και ομοϊδεάτες,
βλέπω καλά για μιά μικρή στιγμή.

Ύστερα δυό, ατσάλινες,
στα μάτια μου καρφώνουν πρόκες.

Αντέχω, ενώ έξω τις τραβώ.
Ξέρω πως, δεν μπορεί,
όλο και κάποια βλάβη
θα ΄χει προκληθεί.
Όμως, προστάζει η ψυχή,
να συνεχίσω.

Να κοιτώ, όσα που γύρω μου
τα νήματα κινούν, όσα συμβαίνουν.

Να τα χλευάζω.
Να υποφέρω.
Για κάποιον, τάχα,
ιερό σκοπό. Για να διαφέρω.
Για λίγο αλήθεια.
Έστω μιά στάλα.

Και πληρωμή μου να ΄χω μιάν ελπίδα,
που κάποτε αντίκρυ μου στεκόταν.

Μα τώρα, όσο μεγαλώνει,
τόσο χάνεται.
Σαν την σταγόνα αίμα,
που κατάντησε ποτάμι
κι ήμουνα, λέει, μικρός
να την χωρέσω...

Μα, να γιγαντωνόμουν!
Αυτό ήταν το όνειρο!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-12-2009